Quantcast
Channel: Ganbarako kopreko altxorrak
Viewing all 39 articles
Browse latest View live

Berinaseko burniola

$
0
0
Kokapena
  • Udalerria: Elduaien
  • Koordenadak (ETRS 89):
    • X- 584.112
    • Y- 4.779.131
Aipamen historikoak

1415ean lanean Berninaseko burniola lanean agertzen da, bere jabea Joan Lopez de Lasquibar. 

1477an Michel de Muxicari, 2 urte terdian Berinasko burniolak landutako kobrearen hamarrena (zerga), kobratzeko pribilegioa ematen diote. 

1618an Berinasko burniolak 6 kintal burni (festaburnia) ordaintzen dizkio Berastegiko eta Elduaingo udalari. Hara hemen agiria:


1656ko urtean, Sebastian de Cardaberas Berinaseko olajauna bezala agertzen da pleitu batean.

1668ko urtean, Beiturrieta parajeko minatatik mea ekartzen zuten Berinas burniolara.  
1685ko urtean, Berinas burniolako presa eta zubia eraiki zituzten. Hurrengo dokumentuan azaltzen da gastuen berri:


1696ko urtean  Azelaingo burniolatik ingude bat eman zuten Berinasko burniolara. 

1697ko urtean Berinas Olatxoko teilatuko teilak Ollokiegiko burnioletara eraman zituzten. Hara hemen agiria:



1710ko urtean Berinas berreraiki zuten.

1716ean Beriñasko burniolan berrikuntzak egiten ari zirela, berebiziko uraldeak etorri eta presa eraman egin zuen; honekin batera, burniolako kanalean eta burniola bertan kalte handiak eginez. Hura izan zen burniola honen amaiera.

1750ko urtean harrizko zubi berria eraiki zuten Berinasen. Hara hemen agiria:





Berinas parajea goitik ikusita, 1954ko ortofotoa

Hurrengo argazkian, gaur egungo Berinas baserriko ingurua:


Ardiak dabiltzaten tokian zegoen burniola


Gaur egun ez dago presaren aztarnarik.


Argazkiaren ezkerreko aldean, presa egon beharko luke


Hurrengo argazkian zubia zegoen tokia:


Errekaren beste aldean, zubiaren hankak
izan behar zueneko oinarriak ikusten dira


Eskeltzuko burniola

$
0
0
Kokapena:

  • Udalerria: Berastegi-Elduaien
  • Koordenadak: Desagertuta dago
Aipamen historikoak

Eskelzuri ere Aunzolari gertatzen zaion berdina gertatzen zaio, hau da, oraindik ez dakigu non dagoen. Inturi baino beheraxeago Leitzaran ibaiaren ezkerretara Eskelzu izeneko erreka xoxtor bat aurkitzen da. Hau kontutan hartuta, honen inguruan egon beharko luke.

Aunzola eta Eskelzu burniolen aipamena Areiztunen, 1490eko maiatzaren 6an sinatutako dokumentu batean itzalita edo geldirik agertzen dira.

Bi burniola hauek beraiei izendatutako lur sailak zituzten, honela dio dokumentuak bere kokapenari buruz:
"El sel de Galaroleguía, bajando por el arroyo hasta el sel de Argárate; de aquí, bajando a una peña grande hasta la presa de las ferrerías de Esquelzu e Inturia y, pasando el Leizarán, por el términos de Larraldea hasta el cerro del Loarre."

1650ean Eskelzu, Aunzola eta beste lur sail batzuen salmenta izan zen.

1656 eta 1657 urte bitartean Eskelzu eta Aunzola burniolen lur sailak Inturiako ola jaunari saltzen dio Berastegi eta Elduaingo Udalak.

Hurrengo planoan Eskelzu errekaren kokapena ikus daiteke:

Inguru hauetan Eskelzu burniola egon beharko luke

Eskelzu erreka xoxtorra Leitzaran ibaiera sartzen den gunea

Inguru hauetan aztarna bila ibili ondoren, aurkitu dudan gauza bakarra bi zepa (eskoria) konkor izan dira.




Esan beharra dago uraldeen eraginez, zepa hauek Inturiako burniolatik ekarriak izatea.

Inturiako burniola

$
0
0
Kokapena
  • Udalerria: Elduaien
  • Koordenadak (ETRS 89):
    • X- 582688
    • Y- 4780764
Aipamen historikoak

1490ko urtean Joan Martinez eta Pedro de Inturia azaltzen da bere jabe bezala. 9 kintal burni ''tocho'' urtean ordaintzeko betebeharra zeukaten udalari, hiru urtez geldirik egonez gero (mineral falta, ikatz falta edo matxurarengatik), 500 kintal (sic) ordaintzekotan.

1611ko urriaren 28an Elduaiengo Unibertsitatean bilduta hartutako erabakiaren berri ematen du. Bertan, Inturia burniolaren lur sailaren datu zehatzak agertzen dira:
<<... Antonio de Oquendo cuya es la ferrerya de Inturia que son en el valle de Leizaran...>>
Hauek dira lur sailak:
<<En los montes que confinan dende el Rio de Leyzaran arriba con los terminos del concejo de la tierra de Anduayn hasta llegar al puesto llamado Amarassa arcelay y por la parte de las dha. ferreria llamadas de Ynturia la peña llamada verchinaco arria desde el Rio hasta arriba como va ladeando hasta llegar a dho. termino de Aindoayn = y por los que havia dende el Rio de abnaola hasta lo alto de las Veneras de ormaquio como esta senalizada que lindea por los dhas. partes de la dicha ferreria de inturia. El ternimo llamado ercaztico eguia como llegan al camino de los carros y dende el dicho camino como va el arroyo de amarassa hasta llegar al dho. alto de las dhas. Veneras de ormaquio = y por los que havia en los seles de saroberri ynussueguia e Ymissu Varrengoa y articuça y el sel de inturia y en el sel de Ozquelzulo q. esta en los dhos. caminos; el dho. Antonio de Oquendo havia ofrecido un real y mas cien ducados de Aguinaldo pagados y luego descontado ...>>


Hemen dokumentuaren kopia irakurri nahi duenarentzat


Inturi baserri ingurua. Atzean Sarobeberri, Artikutza, Argarate...

Hurrengo dokumetua 1620ean sinatuta dago. Miguel de Okendoren alargunak eta Berastegiko eta Elduaiengo kontsejuak akordioa sinatzen dute Inturiako burniola behar duen ikatza hornitzeko. 





Inturiko parajea goitik ikusita



1618ko urtean, Inturiak 6 kintal burni ordaintzen ditu, Festaburnia izeneko tasa, Berastegiko eta Elduaiengo udalari. Beraz datu honek adierazten digu, Inturiako burniolak asko ekoizten zuela.

1650 Eskeltzu eta Aunzola burniolak erabili zituzten lur sailak Inturiako olajaunari saltzen dizkio. (Informazio gehiaorako klikatu hemen ).

1695ko urtean, Inturia burniolan gabi bat egin zuten Ollokiko burniolarako.



1695ko urtean, Inturiko lur sailetan zeudeneko Ormakioko meatzak ikuskatu zituzten. Berastegiko udaleko ikuskatzaileak bertako mineralari balio ekonomikoa jartzen dio. 



Ormakiko meatz zulo bat

1697ko urtean, Domingo de Apezteguiari (Inturiko olajaunari) Berastegiko eta Elduaiengo udalak 14 haraitz 8 errealetan bakoitza saltzen dizkiote burniolako antaferak egiteko. Hara hemen dokumentua:




1750ko urte inguruan, Inturiako eta Ollokiegikoen artean lur sailen arteko desberdintasunak izan zituzten, izan ere, Herenabe deituriko sarobea bakoitzak berarentzat nahi baitzuen. Azkenean, auzitara jo zuten eta bertan, Inturiako jabeari (San Miliango markesari) arrazoia eman zien.



Herenabe sarobeko auzia dela eta, marraztu zuteneko sarobearen planoa dugu hurrengo irudi hau:



**Bitxikeria: Hereñabe parajetik gertu Markes-parada deituriko tokia dago, Gaur egun, ehiztarientzat puntu esanguratsua da, bertan basuerdeek pasoa baitute. Gartai batean, San Miliango markesa ere seguruaski bertan egongo zen ehiza garaian. Hara hemen toki-izenaren jatorria.

1759an Inturiako burniola sute batean erre egin zen.

1808 urte inguruan gutxi gorabehera, burniola hau itzali zen.

Hurrengo dokumentua 1815eko San Martin egunean sinatuta dago. Bertan, burniola hau denbora askoan geldirik dagoela eta Berastegi eta Elduaiengo udalak olajaunari burniolaren jabetza kentzeko asmoa adierazten du.



Pipiak jotako dokumentu zati bat


Lauki gorria Inturi baserria
1- Olaberria deituriko tokia
             2- Eraikuntza zahar baten aztarnak

Hurrengo argazkia Inturi baserria ikusi daiteke:


Inturi baserriko atalaurrea




Baserri bera etxe atzetik begiratuta


Ondorengo 5 argazkiak planoko 1. puntuakoak dira: 

Inturiko zubia. Ezkerretara Olaberriren aztarnak



Olaberriko pareta zaharrak




Olaberri parean burni salda gogortua (eskoria edo zepa)


Burni salda gehiago


Ondorengo argazkiak planoko 2. puntukoak dira:

Inturiko zubitik 40m gorago gutxi gorabehera eraikuntza zahar baten aztarnak daude. Bertan, erretako burni zepa asko dago. Baliteke burniola baten edo mineralak erretzeko labe zahar baten aztarnak izatea. 

Hurrengo argazkian ikus liteke erreka ondoan dagoen eraikuntza zaharra:





Eraikuntza honek pareta sendoak ditu.



Paretari burni salda gogortua itsatsita




Lurrean zepa ugari


Hemen ere berdin



Errekaz bestalde burniolako ubidearen arrastoak.
Atzean presako ur saltoa.


Inturiako burniolaren presako egur baten puska. Uraldeak arrotu eta errekan behera ekarri zuen.


Inturiko presa egiteko erabilitako egur zati bat.
Auskalo zenbat urte izango dituen egur zati honek!


Ollokiegiko burniola

$
0
0

Kokapena
  • Udalerria: Elduaien
  • Koordenadak (ETRS 89):
    • X- 584.486
    • Y- 4.780.155
Aipamen historiko batzuk:

1415ean burniola hau lanean azaltzen da eta bere jabea Lopez Sanchez de Berastegi zen. Garai honetan gainontzeko ondasunekin bezala, Berastegik 2/3 eta Elduainek 1/3 zeukan (informazio gehiagorako klikatu hemen). 

Hurrengo argazkian akordioaren dokumentu zati bat:

1592eko urtarrilaren 26an idatzia

Ollokiegiko burniolak bere beharrak hornitzeko (ikatz, zuraje e.a), Txertoki eta Orentzun aldeko mendiak izan zituen.

1695ko urtean, Ollokiegiko burniolari teilatua erori eta 40 egunez geldirik egon zen. Hara hemen agiria:


1697ko urtean Berinas olatxo-ko (herreri txikia) teilak Ollokiegiko burniolara eraman zituzten.


Hona hemen agiria


Ollokiegiko baserria gaur egun


XVIII.mendearen erdi aldera, Ollokiegiko burniolari berrikuntza garrantzitsuak egin zituzten. Urte hauetan, harrizko presa eta zubia eraiki zituzten. Eraikuntza hauek egiteko garaian erabilitako karea, Belauriate parajeko karobian erre zuten.

Hurrengo dokumentuan agiria azaltzen da:



Gaur egun honela dago Ollokiegiko presa. Erdiz behekoa burniola garaikoa da; erdiz goikoa berriz, zentral elektrikoarena.

Hor dagoen egur horrek paretaren euskarri dagoela dirudi!

Hurrengo dokumentuan, zubi berria eraikitzeko, erabili zuten karearen berri ematen du:





Ollokiegiko zubia gaur egun

Hurrengo argazkian, Ollokiegiko burniolako olajaunaren etxea ikus daiteke:

Ollokiegi txiki gaur egun

Gaur egun honela ikusten dira burniola zaharraren aztarnak:

Ikaztegia


Antaferaren azpiko arkuak


Zepa edo zamarra puska handi bat


Zepa edo zamarra bera beste ikuspegi batetik


Burniolaren ondoan dagoen eraikin bat.
Bitxikeri bezala, habe borobilak dauzka.

XIX.mendearen erdi aldera, gainontzeko burniolei gertatu zitzaien bezala, Ollokiegiko burniola ere itzali egin zen.


** Bitxikeria bezala, 1834ko abenduaren 2an "El Eco del Comercio" Madrilko prentsak honako berri hau ekarri zuen:

Hau da testua

Ollokiegiko burniola martxan jarraitu zuen beste hamar urtez gutxienez, beraz datu hori okerra da. 1842ko martxoan Ollokiegiko burniola, etxe eta bere ondasun guztiak Don Jose Antonio Gazpiok eta Don Manuel Zabalak hartzen dituzte enkantean.



XIX. mendearen 80. hamarkada inguruan, burniola enkateetan atera zuten, martxan segitzeko asmoz. Hala eta guztiz ere, alegina alferrikakoa izan zen. Burniolaren garaia historiara pasa baitzen, indarra labe garaiak hartuz.


Muguizalas burniola

$
0
0
Kokapena:
  • Udalerria: Berastegi-Elduaien
  • Koordenadak: Desagertuta dago
Aipamen historikoak

1415ean lanean ageri da eta bere nagusia Martin de Guiestegui bezala azaltzen da.

Muguizalas toki izen honek Mugiza edo Muitze parajearekin lotu genezake, Santolas deitutako erreka ondoan egon al liteke bere kokapena, auskalo...


Muitze aldeko planoa gaur egun

Ameraungo burniola

$
0
0
Kokapena
  • Udalerria: Berastegi
  • Koordenadak (ETRS 89):
    • X- 585.311
    • Y- 4.776.858

Aipamen historikoak

1478 urte aldera erakia izan zen Ameraungo burniola. 

1533an hamarren zaharra eta albala zerga kobratzea dela eta, << una herrería nueva nombrada Ameraun>> (Simancas) agertzen da.

Urte berean, Pedro de Legazpia pistoleta eta mailuarekin Ameraungo kanalaren tunela zulatzen hasi zen. Zahartu eta gaizkitu zenez, lanak ezin bukatuz gelditzen da; hori dela eta, Clemente de Olaiz gazteak haren lana hartzen du eta hau amaituz.

Hurrengo argazkian ikus liteke, tunelaren irteera:


Gaur egun ez dator urik


1581an Leitzarango Amasaola, Berinas, Ameraun eta Urriolondo burniolak aipatzen dira. <<Domingo de Orbe dice que por vacación de Juan de Orbea, su padre, se hizo merced de los derechos...>>

XVI.mendean Mustarko burniolarekin lotuta agertzen da << tenía ferrería, pero no martinete>>.

Hurrengo dokumentuan ikus daiteke Francisco de la Plaza Ameraungo eta Mustarko alokatzaile bezala egin zitueneko gastuak:

1616 urtekoa da

1693ko urtean Berastegiko udalak gastua egiten du <<por abrir un caño en Ameraun>>.

1716an izugarrizko uraldeak izan ziren inguru hauetan eta kalte handiak egin zituen Leitzarago burnioletan. Hau dela medio, Berastegi eta Elduaiengo udalak Ameraungo eta Berinasko burniolen artean aukera egitea pentsatu zuten. Horretarako, herri bakoitzak bere ordezkariak eta "tercero" bezala Aresoko Don Joseph Marzol presbiteroa aukeratu zuten.

Honela dio dokumentuak: <<Ytem dio en data 187 Reales de plata pagados a Don Juan Bauptista de Zestoa Presvitero serviente de veneficio de la Parrochial de esta Vª  Por otros tantos que en nombre de ella suplio en pagar tres pellejos de vino de Tudela que esta villa les entrego a los Señores Don Miguel de Anciola, Rector de la Parrochial de ella, y Don Joseph de Marzol Beneficiado de la Parrochial de la villa de Areso, en atencion alos embarazosos y gastos que tubieron  quando la deteminacion de qual de las herrerias de Ameraun ô Berinas se devia poner labrante y corriente...>>. 
Hartu beharreko erabakia ez zen txantxetarako gauza, baina hiru zagi ardo...

Berastegik eta Elduainek aukeratutako adituek Ameraungo burniola egokiagoa ikusi zuten. Orduan, Berastegiko udalak Ameraungo burniolan bereraikuntza garrantzitsuak egin zituzten; Berinaseko burniolako ingude, gabi eta tresneri guztia Ameraunera eraman zituzten.

1717an Ameraungo burniola berreraiki zuten.

Berreraikuntzak maiz egin behar zituztenez, 1750ean presa, zubia, estolda eta ondaska berriak egin zituzten Ameraungo burniolan.

Hara hemen bere agiria:




Tormentategia garbitzen egindako gastua


Gabiardatzari ustaiak jartzeagatik


Gezurraska antolatzeagatik egindako gastua

1761 urtean, arragoa (minerala erretzeko labea) berritu egin zuten. Honela dio dokumentuak: << desde el arranque de los tres arcos asta arriba por la parte inferior arán todo de nuevo y también el arco de donde entra la leña, nuevamente en cuerpo...>>.

1762ko urtean, argintza lanak egin zituzten presako paretean.

1801ko urtean izan ziran uraldeetan, Ameraungo mineralak erretzeko labeak urak aurrean eraman zituan.

1811ean Juan Bauptista Gaztainondo Lizarrakoak burniola erosten du. 1826an berreraikuntzak egiten ditu, baina handik berehala itzalia izango zen burniola hau.

Gaur egungo egoera

Hurrengo argazkian ikus liteke Ameraun ingurua.


Gertu zentral elektrikoa, bere atzean burniolako antaferak,
atzeraxeago Ameraungo etxeak eta mendi kaskoan
Ameraungo baserria. 


Ameraungo etxebizitzak (gaur egun hutsik)



Etxeko pareta zenbait zepa puskarekin



Ameraungo frontoia, bere ondoan burnia erretzeko
labeak zeuden gunea.  Bertan, zepa ugari dago.

Hurrengo argazkian ikus liteke burniolaren presa zegoen tokia. 1792 urtean berrikuntza egin zuten, honela dio dokumentuak: <<Junto a la presa de dicha ferreria devera hazer una pared en 22 pies de tira 6 de alto y 6 de grueso uno con otro haziendole en su medio en un pie de grosura sarro bien apisonado para que no se le pase agua a dicha pared que sera hasta dicha la presa y comporta en donde devera hazer y poner para la comporta 3 piezas nuevas de a 5 codos y 12 pulgadas de grueso ajustando bien en las espigas con su zapata nueba afirmando esta muy bien en el piso, y haziendo otras 3 piezas nuebas para poner contra las piezas antecedentes de 5 codos y 12 onzas de grueso y las primeras piezas deven tener sus regates correspodientes para las peraderas los que seran de dos pies de ancho y 3 codos de largo y 4 onzas de grueso que tambien se necesitan nuevos...>>.


Gaur egun presa falta da.
Ezkerretara kanal arrastoak ageri dira.

Kanaleko ura tunelean sartzen zeneko gunea.
Gaur egun burnizko txaparekin itxita dago.

Kanaleko ura irtetzen zeneko gunea

Antaferak gaur egun

Hurrengo argazkian estolda zegoeneko tokia ikus daiteke. 


Antaferaren goiko ertzean zulo bat dago.
Bertatik gainezka eginez gero,
ur zorrosta joaten zen kanpora.


Antaferak sahietsetik begiratuta


Ameraungo zubia gaur egun


2011ko azaroko uraldetan, urtetan urpean egon ondoren, presa zahar baten egurrak azaldu ziren bistara.

Hara hemen zeharka zegoen
presako egurra



Egurraren xehetasun bat.
Kabilaren itxura hartzen diot


Zentral etxearen ondoan zegoen presa zahar hori, urpean izkutatuta.




Nordeizako burniola

$
0
0
Kokapena
  • Udalerria: Berastegi
  • Koordenadak: Ezezaguna
Aipamen historikoak

Burniola honen aipamen bakarra 1415ekoa dugu.

1662 urteko paper zaharretan Lordeyza mendia bezala agertzen da.

1719ko urtean, sute handi bat izan zen Nordeizako mendian.

Geroztik, Lorditz bezala aipatzen da.

Burniola honen aztarnak Lorditz inguru hauetako batean egon beharko luke, auskalo non.

Hurrengo ortofotoan ikus liteke Lorditz erreka eta inguruko mendiak:


Mustarko burniola

$
0
0
Kokapena
  • Udalerria: Berastegi
  • Koordenadak (ETRS 89):
    • X- 586.290
    • Y- 4.776.164
Aipamen historikoak

1468 urtean dugu lehen aipamena, izan ere, urte honetan Endrike IV-nak zenbait eskubide ematen dizkio, beste burniolei bezala. Berastegi eta Elduaiengo kontsejuek burniola honen jabetza zeukaten.

1574ko urtean, Oringo parajean zegoen mea zuloa urez bete eta hustutzeko gastuak zirela eta, pleitu bat izan zuten Berastegiko eta Elduaingo kontsejuek eta Agustin de Olaondo (Berastegi) Mustarko burniolako olajaunak.

Valladolideko Chancillerian dago
dokumetu hau

XVII. mende hasieran, Mustar eta Ameraungo burniola batera azaltzen dira.

Hurrengo dokumentuan ikus daitekenez, Francisco de la Plaçak 200 dukata ordaintzen ditu Ameraun eta Mustarko burniolen errentarengatik.


1615 urtekoa da 


Hau 1618 urtekoa da



1618ko urtean, Mustar eta Ameraungo burniolak 8 kintal burni (totxo) festaburni izeneko tasa ordaintzen dizkio udalari. Beraz lanean ari ziren.

1630 urte inguruan betiko itzali zen. Geldirik egonez gero zergak ordaindu behar zituztenez, hauek  ez ordaintzeagatik burniola bota egingo zuten.

1660ean eraikuntzak egin zituzten Mustar eta Ameraunen.

1671 urtean Mustarren bi etxe agertzen dira.

Garai horretatik aurrera, Mustarren etxeak bakarrik azaltzen dira. 1758 urtean Mustarko bi etxe azaltzen dira.

Mustarko bi etxeren ordaintzeko errenta


Hurrengo irudian Mustazarko parajea ikus daiteke (1954ko ortofotoa da):

Mustazarko zubiondoan etxearen aztarnak ikus daitezke


Mustazarko zubia gaur egun
                                                                             
       
Gaur egun gelditzen den sarrerako atearen arkua zena
                                                                           



Lehengo urtean Burdina Taldekoek indusketak egin zituzten burniola zaharraren arrastoaren bila. Ez zuten ezer handirik atera.






Indusketa arrastoak

Burniola zenaren arrasto bat burni salda gogortua dagoela erreka ertzean.


Zepa ondarrak erreka ondoan


Zepa gertutik ikusita


Inguruan dagoen mea zulo bat



Barrenolako burniola

$
0
0
Kokapena
  • Udalerria: Berastegi
  • Koordenadak (ETRS 89):
    • X- 586.252
    • Y- 4.774.927
Aipamen historikoak

Burniola honen lehen aipamena 1415ean azaltzen zaigu, Plazaolako jabeak zein Barrenolako jabeak Berastegi eta Elduaiengo kontziertoa dela eta. Martin Garcia de Zaldibia eta Juan Martinez de Ibarra azaltzen dira jabetzan.


Hurrengo ortofotoan (1954an) ikus liteke Barrenolako kokapena:


Puntu karratu gorrian daude zepa arrastoak


Barrenolako tunelaren sarrera.
Huntzez lotuta dagoen zuhaitzaren ezkerretara daude zepa arrastoak


Zepak dauden parajea


Pareta kondots bat dago erreka ertzean


Pareta koxkor bat gelditzen da


Pareta bera beste aldetik ikusita


Burni salda gogortua erreka ertzean


Errekaz goraxeago presa egon zitekeen gunea.
Errekaz bestalde kanala izan litekeen arrastoak.
Batzuek "Gailegoaren osina" deitzen diote

Aunzolako burniola

$
0
0
Kokapena
  • Udalerria: Berastegi eta Elduaien
  • Koordenadak: Ezezagunak
Aipamen historikoak

1490eko maiatzak 6an Areiztunen datatutako dokumentu batean Eskelzu burniolarekin batera itzalita edo geldirik agertzen dira bi burniola hauek.

Beste aipamen batean (B.U.A.), Eskeltzu eta Aunzolako burniolen aipamen bat dago. Honela dio:

"... Que solia aber otras dos herrerias llamadas Esquelçu y Aunçola y que se cayeron y estan germadas..."



Aunzola burniola oraindik aurkitu gabe dago. Inturi parajearen inguruan egon beharko luke.

Plazaolako burniola

$
0
0
Kokapena
  • Udalerria: Berastegi
  • Koordenadak (ETRS 89):
    • X- 586.520
    • Y- 4.773.778
Aipamen historikoak

1415ko urtean, "La Plaza" deitutako burniola lanean agertzen da. Bere jabea Juan Sanchez de Ernialde zen. Dena dela, L.M. Diéz de Salazarrek dioenez, bere jabetza dudan jartzen du, izan ere, burniola honek bere jatorrian Plaza edo La Plazatarrak azaltzen dira burniola honetan arotz (ferrón) lanetan.

Garai batean, Plaza abizeneko pertsonak garrantzitsuak izan ziren Berastegiko historian. Ekonomikoki indar handikoak ziren, burniolaz gain, ostatu, alkatetza... urte askoan izan baitzuten. Abizen honek Plazaolako burniola zein parajeari eman dio izena.

1571 urtean, Antón de Yartua Plazaolako jabeak eta Berastegi-Elduaiengo kontsejuen artean pleitua izan zuten, ikatza egiten ez uzteagatik Leitzarango mendietan. Honela dio dokumentuak:

<< abiendo estado las dhas. ferrerias paradas en tiempo de dos meses quando el dg. mi parte edificio el martinete nuebo/ e ansimesmo abiendo parada todas las ferrerias generalmente por las tempestades de la niebes del ybierno pasados... meses la tierra nebada de tal manera que en dos meses no se pudo abrir caminos para andar bestias con cargas...>

Dokumentu honetan ikus daitekenez, garai batean ere bi hilabeteko elurteak izaten zirela.

1571ko dokumentua (Real Chancillería de Valladolid)

Bitxikeri bezala: 1688ko urtean, bi hartza handi hil zituzten, bat Leitzalarrean eta bestea Goizuetako partean.

1685 urtean, eraikuntza berriak egin ziren Plazaolako burniolan, esate baterako: Kanal berria ebaki eta antaferak zein burniola berria eraiki zuten.

Kanal berria eraikitzeko "abertura de la Peña en el canal nuevo de Plazaola". Lan hau egiteko herritarren artean araldiak antolatu zituen udalak. Ekoizitako produktuak gazta, sardinak, ogia, sagardoa etab. azaltzen dira. Lan honetarako behar zituzten haraitzak Leitzalarretik ekarri zituzten.


Kanala gaur egun



1685 urteko dokumentua

Dokumentu hauen arabera, badirudi Plazaolako burniola kokapenez aldatu zutela. Bertan aipatzen denez, kanal eta antafera berriak nibelatu, sutegiko bergamazo berria eraiki, teilaturako teila berriak, arkuak, etab.

Nire ustez, burniola zaharra gorago zegoen. Hurrengo ortofotoan izar gorria dagoen tokian izan beharko luke kokapena


Izar gorria dagoen parajean zepa asko dago.

1955ko urte inguruan, paraje horretatik kamionka zepa edo eskoria asko eraman zuten birziklatzeko asmoz. Hala ere hurrengo argazkian ikus daitekenez, gaur egun hainbat zepa arrasto gelditzen dira:


Lurra erretako arrastoak



Zepa edo eskoria batzuk


Zepa konkor bat paraje berean

Hurrengo argazkian ikus daiteke, gaur egungo kanalaren egoera:

Atzean mendia ebakita ikusten da.
Hori, burniola zaharraren kanala izan zitekeen


Aipamenekin jarraituz,1691ko urtean, zubia berritu zuten Leitzarango erreka gurutzatzeko, Plazaolako antafera ondoan eta Barrenola aldetik. 1719an ere berriro berreraiki zuten zubi hura.


Hurrengo argazkian, Plazaolako burniola ondoko zubi zaharraren oinarrietako bat ikus liteke:


Eskuinetara gelditzen den zubiaren oinarria


Zubiaren oinarria gaur egun


Zubiaren oinarria gertutik ikusia. 


1749ko urtean ere berrikuntzak egin zituzten. Kasu honetan, arragoa handiko sutegia konpontzeko erabili zuten karearen gastua. Hara hemen agiria:



Urte berean, Bulatziko Miguel Iparraguirrek 380 erreal beloi kobratzen ditu argintza eta zurgintza lanengatik, arragoa edo mea erretzeko labea konpontzen baitu.




Urte berean, Miguel de Ormaecheak 306 erreal beloi kobratzen ditu Plazaolako zehargiltza berritzeagatik.




XIX: mendearen erdialdera, Euskal Herriko burniola gainbera jasan zuten. Gehienak garai honetan itzali ziren, Plazaolako burniolari ere berdina getatu zitzaion.

1863ko urriaren 23an "Boletin Oficial de la Provincia de Guipuzcoa"-n datorrenez, Plazaolako burniola bere ondasun guztiekin enkantean atera zuen Berastegiko udalak.

1884ko azaroaren 14an "Boletin Oficial de la Provincia de Guipuzcoa"-n datorrenez, berriro atera zuten enkantean.

1885ko abuztuaren 26ean "Boletin Oficial de la Provincia de Guipuzcoa"-n datorrenez: << restos de la antigua ferreria denominada plazaola, en estado ruinoso situada en jurisdiccion de Berastegui, procendente de sus Propios >>. Bertan, tasatutako ondasun guztien berri ematen du. Interesik zuenik agertu ez zenez, hortxe bukatu zen Plazaolaren burni lanak.

1898ko urtean, Tomas Mujikak erosten du buniola bere kanalarekin. Honek kanal zaharra erabiliz eta antafera gainetik kanal-zubia pasa eta Elutshaundiko zentral etxea (elektrikoa) ura eramateko erabili zuen.

1900ko urtean, zentrala eraiki egin zuen.


Ubidean ura ia ermaillen dijoa 





Gaur egungo burniolaren egoera



1954ko urteko ortofotoa.
Plazaola parajea


Plazaola baserria




Uharka edo presa gaur egun.


Gabiardatzen eta hauspoardatzen arkuak


Burniola zaharraren beste zati bat




Antafera eskuin aldetik begiratuta


Antaferak azpitik ikusita.
Gaur egun, kanala gainetik pasatzen da.


Zubi azpia azkeneko uraldeetan


Antaferak eta estolda 



Paraje honetan zeuden burniolako lantegia eta arragoa

Arragoa zegoeneko zepa arrastoak

2007ko martxoaren 8an Plazaolako urak salta eta burniola zaharraren eraikuntzean txikizioak eragin zituen. Ondoren, berreraikitzeko lanetan eskabadorak lehen baino gehiago purrukatu zuten, zatietako bat betirako desagertuz. Hurrengo argazkian txikizioa ikus daiteke:

Antafera zaharren gainean dagoen urbidea
konponketa lanetan (2007)




Kanal gainean zubia Plazaolako atalaurrean, 1720ko urtean eraikia


Ezkerretako zoko horretan zegoen erregulazioko urtegia

Hurrengo planoak 1863ko urtekoak dira:


Plazaolako ingurua


Buniolako presaren planoa:
"Sistema de emparrillado" deiturikoa.
16 metro luze eta 14 metro zabalean


Burniolan erabilitako tenazak






Burnioletako hitzarmenak

$
0
0
Artikulu honen bidez, Leitzarango burniola eta Berastegi zein Elduaiengo udalen arteko adostasun edo akordioen eta hitzarmen batzuen berri ekarri nahiko nuke. 

1622-25 urte bitartean Ollokiegiko burniola itzalita zegoela eta, errendamendu berria egiteko ez ziren adostasunera iristen. Hau dela eta, aurreko akordio zaharrei errepaso bat eman zieten. Beraz, 1415eko hitzarmena hartuko dugu abiapuntu, XVII eta XVIII. mendeko ika-mika ulertzeko. Hala ere, tartean beste hainbat errendamandetu ere egon ziren; baina hemen ekarri ditudanak nahikoa izango dira ideia bat egiteko.


1415eko hitzarmena

Aurkitu dudan aipamen zaharrena 1415ekoa da. Bertan, hitzarmen bat adostu zuten bi herriek eta burnioletako jabeek. Honela dio:

<<...En el zimenterio de san andres de vorrovi a zinco dias del mes de febrero año del naçimiento de nuestro jesus Xpor de mill y quatro çientos Y quinze años destos ontgº que fueron presentes Garçia de Amezquita (escribano) e Miguel Ochoa Bengoa e Juan Eniguez de Anoeta moradores en la dha colazion vezinos de la villa de Tolosa e otros oyo Juan y Miguel Zellarte ecribano de su magestad El Rey...>>.




Berrobiko eliza eta zimitorioa. Hemen batzartu ziran 1415ean




Data: En el zimenterio de san andres de vorrovi
a zinco dias del mes de febrero año del naçimiento
de nuestro jesus... de mill y quatro çientos y quinze años 




Dokumentua irakurtzen jarraituz gero, zerrenda ederra azaltzen da Leitzarango burniolarena, jabeena eta udaletako ordezkariena. Burniolen zerrenda begiratuz gero, bertan agertzen dira hizki beltzean Barrenda (Barrenola), Berinas, Mulizaraz (Mugizalas edo Mustar izan daitezke?), Ollokiegi, Nordeltiza (Nordeiza), La plaça (Plazaola) eta Ameraun.


<<...contiªs sobre que pidió Justª y costas = y Junta con la (declaracion) E(---) Lo (-) ennº della de gauzª Su parte pressento una escritura de concordia entillas de dhas partes que algunas Pactadas con Y caveza de Ella es dell Senor siguiente = En el nonbre de dios y destª l marias um amen Se Pangtºs esta carta de composizion y avenenzia vieren como nos martin garçia de zaldivia E Juan martinez de Yvarra sseñores de la ferreria de barrenda E Juan Lopes de lasquivar señor de la ferreria verinas E martin de guistigui de la ferreria de muLiçaraz y lope sanchez de berastigui señor de la ferreria de olloeguigui e doña cathalina Sz de tapia muger que fue de lope Perez de lasquivar difunto que dios perdone Señora dela Herreria norde1tiza E Juan sanchez de yrnialde señor dela ferreria de la plaça E fernan perez de aºtigui y pº de echarres señores de la ferreria de aumeraun vs de la villa de tolossa de guipuzcua todas Las cuales dhas Herrerias estan situadas En termino del Liçaran por nos y por nos Herederos Y suszesores y garçia martinez de berastigui E martin de sagastiverri e martin de echeberri E martin de (--) E Juancho de anziula E miguel albarez fernando de eldua vsº de la Colaçion de san martin de berastigui e Rº de arvide e pedro miguel de huriarte y ochoa martinez vsº de la coLaçion de santa catalina de elduayen por nos E Por nuestros Herederos E yo Lope de soreguieta vº de la colazion de santa catalina de elduayen Por mi y en boz y en no E Como por...>>

<<...sufiçiente de todos los veº y moradores de las dhas colaziones de berastigui y elduayen segun claramente Pareze Y Por esta carta de Procuradores y escripta En papel E signado descº pucº seguro por ella Parecsutsenor y de la qº esta qº se sigue = Sepan qºtodos esta carta de Procuraçon vitreneomona qº martinez de verastigui vasallo del Rey E Juanhe su fijo E miguell gª de arguissogorro Jurado della colaçion de san martin de berastegui E martin de sagasteverri E de gasteverri e marthines que es de bulazia E Juan perez Rementero y tanecho miguel de yturriza E Juan sanchez de bringas E lope de Ylarariaga Y miguel de anguiosa E Juan fixo de martin montela E Juan fijo de martinico y sancho de areiztun moradores En La colaçion de martin de berastigui E fernando de ledrialº fuº de miguel caen sancho de ardoa E martin bidea moradores Ençdual miguel de Elduayen de arbide dho martino E martin fixo de Juº(-)garrasdel Y Sancho de norretello y fixo de miguel sanchez de sorreguieta E Juane Puga moradores En la colaçion de santa cathalina de elduayen  todos los sobredichos de sus momerados Por nos Y en boz y en noº de las dhas colaziones y de todos los moradores de berrovi a llamamiento de nuosº jurados y segun que lo avemos de usso y de costunbre se nos junta Por Raçon que nos los sobre dhos nonbrados de sus por nos y en nonbre de las dhas colaçiones somos enplazados Para –te Elonoravel y discuetojuanus lazquez de Cuellardo etorenes y oydor en la aridzª de nuestro vª  El Rey es su correxidor En guipuzquoa a querella de Juan lopez de lazquiria E de dona catª de elduayen y de Juan sanchez de hernialde Y de martin de calavoondo y de fernando perez de berastigui E de pº hechin y de martin garzia de verastigui Y de lope sanchez de verastigui dueños y señores de las ferrerias de leynçaran...>>


Data: Treinta dias de Junio año de nazimiento de
nuestro salvador Jesus... de mill quatrozientos e quinze aº

Garai bereako beste hitzarmen bat aztertu zuten; hitzarmen honetan, Barrenola eta Plazaolako burniolako jabeen eta bi kontsejuen artean. 

Dokumentu honetan, zehazten dituzte burniolek beraiei uzten dizkieten mendi (mugarritutako epaipideen bidez), mehatzeak bertatik behar den burnia ateratzeko, baserri inguruko soro, belaze, abere eta sarobeek eta epaipideek dituzten neurriez ere aipatzen da . 

Garai hartan, lur sailak neurtzeko era "zehatza" erabiltzen zuten, izan ere, balezta baten tiroa (edo bi) iristen zeneko lekuraino hartzen baitzuten muga. 


Honela hasten da idatzia:
<<...algun tiro y dos de vallesta como de tres...>> 



Ollokiegiko burniolarekin izandako arazoak

Berastegiko eta Elduaiengo udalen artean sesio, liskar eta gatazka galanta izan zuten Ollokiegiko burniolaren jabetza dela eta.

Historia pixka bat eginez, 1562an jabegoa honela banaturik zegoen: Berastegik 1/2 zuen, Elduainek 1/4 zuen eta gelditzen zeneko 1/4 jabetza partikularrekoa zen. 1582ko urtean Juanes de Sagastiberrik bere laurdena Elduaingo udalari saltzen dio. 

Honela dio dokumentuak:

<<...dha villa de alduayen de la conpra que avia echo de su quarta parte de juanes de sagastiverri en diezyocho de octubre de mill y quinientos e ochenta y dos que sus dos tercias partes eran de la dha villa de verastegui...>>


<<... la quarta parte de la dha erreria que ansi avia comprado
dha villa de alduayen del dho juanes de sagastiverri
y estaban jermados al no mas de quatro años...>>

 Hau dela medio, historian Berastegik 2/3 eta Elduainek 1/3 izandako proportzioa puskatu egiten da eta pleituetara jotzea erabakitzen dute berastegiarrak. 1592ko ilbetzaren 26an Domingo Aburuza eskuizkribauaren aurrean, Berastegiko bi ordezkarik(Martinez de Yartua eta Juanes de Elusa) eta Elduaindik beste bi ordezkarik(Sebastian de Sarove eta Pedro de Sorreguieta) sinatu zuten akordio (arbitarioa) berria. Horrela, Berastegik Ollokiegiko ondasun guztien erdiaren jabe eta Elduaien beste erdiarena gelditzen dira.


Dokumentu honetan akordio (arbitario) horren berri ematen du.

Lehen esan bezala, akordio (arbitario) hori elduaindarren mesederako izan zen. Leitzarango burniola guztiak 2/3 Berastegi eta 1/3 Elduaini zegonionetik, Ollokiegiko burniola (bere lantegi, etxe, mendi eta mehatzeak) erdi bana izatera pasa baitzen.

Berastegiko udal agintariak akordioa onartzeko erabili zituzten irizpideari buruz, honako hau zioten:
  • Lehenik eta behin, udal agintariek irakurtzen ez zekitenez, ez zuten garbi ulertu akordioaren nondik norakoak.
  • Bestalde, akordio (arbitario) hori derrigorrez bete behar zutenez, estuasun batean aurkitu ziren, izan ere, akordioa onartzeko edo ukatzeko egoeran aurkitu baitziren. Ondorioz, akordioa onartu ezean, burniolaren jabetza osoa galduko zuten berastegiarrek, herriaren ekonomiaren kaltetan. 

Elduaiengo udalak Juanes de Sagastiberriri ondasunaren laurdena erosi ondoren, Elduaienek Berastegiri  ordainsari bezala 80 dukata eman zizkion. Hara hemen agiria:

<<...adjudicandole en su rreconpensa no mas de 
ochenta ducados por la sesta parte con que 
por la dha ssenentenzia adtraria pretendia a la d alduayen en...>> 


Akordioak akordio Ollokiegiko burniola zela eta, bi herrien artean tirabirak jarraitzen zuen; batez ere, lantegiari zegozkion mendiak eta ondasunen zatiketa zela eta. 1622an beste pleitu berri bat izan zuten bi herriek burniolaren errendamendu- kontratu berria egiteko.

Garai horretan, hiru urte zemakien Ollokiegiko burniola geldirik maizterrik edo errentatzailerik gabe. Enkantean jartzeko moduarekin ere bi herriek ez ziren akordioetara iristen. Hori dela eta, aurreko aldian nola iritsi ziren akordioetara aztertzea erabaki zuten, horretarako, 1597ko idatzietara jo zuten.

Honela dio 1597ko idatziak:

<<...En La tierra de berastigui En La casa de maizterteguia que es En La plaza de saria delladia domingo que se quentan quatro del mes de mayo año de nazimiento de (-) Jesucristo de mill y quinientos y noventa y siete años ante mi domingo de Hugarte escrivano del Reyno y del numº de la villa de tolossa (--) y usso escriptor Pareçieron dhos estesº francisco de la Plaza alcalde Pedaneo de la dha tierra. Juanes de sagastebeRe de La Plaça y Juanes de Gaizpio de mehaça y nªndesor y martin de arvide Rexidores de la dha tierra E Juanes de olaondo de arguissogorro y Juanes de aranalde de sagastebeRe y mas s yoan de ançiola alias chiarte y juanes de ynerun vecinos de verastegui en voz y en el del concejo della y sevastian de ardua aLcalde pendaneo de la tierra de alduayn y martin de çuloaga jurado della y myuet de hapitela y juan martinez de lumeneta y pedro de çamora Regidores y felipe de çamora y juanes de chavaRia vecinos de La dha tierra de aLduain en boz y en e del concejo della X Lacrena y martin de Laryanen de vº de La tierra de bernieta de La otra y dixeron X quantos Los dhos alcaldes y Regidores y vezinos en boz y en e de los dhos concejos abian puesto en almoneda publica en ultima Remtº de candela La renta De Las errerias mayor y menor moLino y casa deLavitazion de olloquegui...>> 


Hara hemen dokumentu txatala

Bi herrietako udal ordezkariek batzartzeko lekua Bideraungo gaina erabiltzen zuten gehienetan. Enkate edo almoneda hauek ere bertan eginak ziren.

Urte horretan bi udalek hartu behar zituzteneko baldintzak zehaztu zituzten burniola errentan jartzeko, batzuk aipatzearren: 

  • Errendamenduko epea zortzi urtekoa izatea, San Migel egunetik hasita
  • Burniola lanean aritzeko moduan egotea
  • Errota irina igotzeko moduan egotea
  • Etxebizitza bertan bizitzeko moduan egotea bere ogia erretzeko labearekin
  • Errendamenduko epe horretan, burniolako jabeak behar diren konponketak egingo ditu, bere bost zati nagusiak izan ezik 
    • Presa
    • Ubide/kanala
    • Antaferak
    • Gabiabere txinelarekin 
    • Ingudea


    Burniolaren bost zati nagusiak


    Mendiei dagokionez, errentatzaileak zuhaitz jakin batzuk botatzea zeuzkan, hau da, sagarrondoa, lizarrondoa, gaztainondoa eta zenbait zuhaitz zuretako hazi behar zutenak ezin zituzten moztu. Ikatza egiteko egurra bota behar zutenean, mendi sail bateko txaga alderdi batean hasi eta bestera dena botaz joan behar zuten, izan ere, zuhaitzak sailaren erdian utziz gero, narraskeria izango baitzen. 

    Zortzi urteko errendamentuan burniolak behar zuten ikatzak kopuruaren herena udabasoak izeneko sailean erretako ikatza izan behar zuen.


    <<los montes de berano deEllas llamadas udavasoak>>.

    *Bitxikeria bezala, leitzarango burnioletan sagardoa egiteko tolareak ere bazeuden, izan ere,  honela dio dokumentuak:
    <<...se rreparase la dha erreria y que se yziesen lagares y vasixas para envasar quinientas de vino de sidra y puente quentodo ello se abra de ablar en primero lugar ttres cientos ducados antes mas que menos Y en los Reparos Los mienbros prenzipales...>>. 



    Zergei dagokionez, errentaz gain, burniolak alkabala eta hamarren zaharra ordaindu beharra zeukaten urtero; horretaz gain, festaburnia izeneko tasa ordaindu beharra zeukaten bi udalei urtean bi zatitan (zati bat eguberritan eta bestea mendekostean). Festaburnia deituriko tasa hau banetutako burni zati bat izaten zen, "tocho" deiturikoa.


    Hurrengo idatzian honako hau dio: Festaburnia ordaindu ezean, udal ordazkariak burniolara joan eta burni "tochoa" beraiek hartuko zutela garbi zehaztu zuten.




    Akordio honen testigu bezala Inturiko olagizonak, herriko alkate e.a. azaltzen dira:

    <<...testigos martin de altamira feron de la erreria de ynturia y Cristoval  del eguzquiça vezino de la dha tierra de urnieta y los dhos francisco de la plaza alcalde y juanes de cheverria firmaron por si mismos E por los demas otorgantes que dixeron que ecrivir no sabian e yo el dho escrivano doy fe conozco a los dhos otorgantes e testigos francisco de Laplaza Juanes de cheverria otorgose en presenzia de mi domingo de uriarte escrivano...>>.


    1756ko Bideraungo hitzarmena

    Garai horretan Burniolak errendamenduan jartzeko hartu zituzten erabakiak urte askotan jarraitu zuten, adibide gisara Bideraunen bildutako 1756ko dokumentua ekartzen dut. Bertan, pertsonaia hauek parte hartu zuten:
    • Martin de Sorreguieta eskribau lanetan
    • Martin de Garciarena Berastegiko alkate
    • Juan de Muñagorri, Domingo de Berastegui eta Lorenzo de Belaunzaran erregidoreak
    • Juan Bautista de Echeverria Elduaingo alkate 
    • Juan Martin de Sorreguieta erregidorea
    • Agustin de Goikoechea usurbildarra errendamendua hartu zuena
    Goikoechea jaunak errendamenduan hartu zituen: Ollokiegiko burniola, etxea, errota, presa, kanala, antaferak, baratza zein soroak, lurrak, sagasti, gaztainedi eta mendiko txagadi Ollokiegiri izendatuak.

    Errendamenduko epea sei urtekoa zen San Migel egunetik kontatzen hasita.

    Akordio puntuak zehatzak dira, baina nik horietatik batzuk ekarriko ditut, bestela luze joko lukeelako:
    • 305 peso urtero sei urtetan ordaindu behar zuen errenta
    • Herriak ematen zizkion egur ikatza bi erreal beloi ordaindu beharra zeukan karga bakoitzeko eta sei urtetan 21 000 egur ikatz herriak emandakoak konsumitu behar zituen
    • Urtero ordaintzen behar zituen festaburnia eta alkabala
    • Burni minerala Bizkotxeko mehatzetik hartu behar zuen
    • Sarobe eta epaipideetatik hartutako produktuak Ollokiegikoa bi herriei erdibana ordaindu behar zien eta itzalita zegoen Berinas burniolakoa 2/3 Berastegik eta Elduainek 1/3 
    • Sei urteko errendamenduko epean burniola ongi eta txukun tratatua izan behar zuen, behar diren konponketak eginez
    • Ollokiegi burniolaren epaipideko zati bat Ameraungo burniolari erreserbatu behar zitzaion. Zati hau Oizingo kaskoko etxolatik hasi eta Atatxineraino, hemendik Egibeltzeko zokotik pasa eta Izkizineraino hartzen zuen sailak.
    • Ollokiegiko baserria, errota, presa, antefarak, azpiegiturak eta burniolako zati nagusienak bi udalen kontura izango ziren
    • Sei urte horietan, errentatzailearen kontu joango ziren hauen zainketa: sutegi handia, gabia, ingudea, gabiaren txinela, eskuetako erraminta, gabi-ardatza zein bere gurpilak eta hauspoa (barquinera). Baita ere, bergamazoren, sutegi handiaren, gabi-ustaiaren, huagaren, txinboaren eta mehatza erretzeko arragoaren (labea) zainketa.
    • Etxe, herreri eta errotako teilatuetako lehorra zaintzea ere errentariaren kargu izango zen. Teilak behar izanez gero herreriak edo errotak, herriak jarriko zizkion etxe ondoan
    • Ganaduari dagokionez, nahi duen adinako behi, idi, behor eta zerri izan zezakeen bere sailetan. Muga bakarra ahuntza kopurua jartzen zioten, izan ere, 40 buru baino gehiago ezin baitzezakeen izan.
    • Laneako behar dituen mandoak izan zezakeen bere sailetan janez
    • Abereek gorostia jatea bazuten San Martinetik (Azaroak 11), apirilaren azken arte. Zuhaitzaren enborra egoera onean utziz hurrengo urteetarako.
    • Ollokiegiko eta Berinaseko mendi saileetan zeuden sarobetan ez zeukaten inola egurra botatzerik
    • Ikazkinei galerazi egiten zitzaien bere lantegietarako egurra botatzea uztaila eta abuztuan, garai horretan botatako zuhaitzei izugarrizko kalteak egin ziezazkielako.
    • Zuhaitz moadroak bere ohiturazko garaiean bota beharko zituzten, bestela zigor gogorrak jasoko zituen nagusiak
    • Mehatza Bizkotx parajetik erosi beharko zuen eta nahi bazuen mehatza Leitzaranen bila zezakeen
    • Errendamenduko azkeneko urtean San Joan egunetik azkeneko eguneraino, mandazainei garraiatzen zituzten materialak jasotzeko lekua utzi beharko zioten
    • Betebeharretako bat, urtero Berastegiko elizan burnioletan eta Leitzaranen hildako animen alde egitea zen
    • Eguberri, pazko eta mendekosteko jaietan ikazkinek ez zeukaten bere lantegietan txondorra piztuta edukitzerik, suteak ekiditeko, izan ere, jendea herrian baldin bazebilen inork ez baitzuen txondorreko sua zaintzen
    • Burniola behar duen burni minerala, horretarako prestatuta zegoen arrago labeetan erre beharko zuen
    • Arragoa erretzeko labe berria behar bazen, baimena eskatu beharko zion herriari, baina inondik inora ezin zezakeen Olatxoaren (herreria menor) ondoan arragoa laberik egin
    • Errendamenduko epean (6 urtetan), errendatzaileak urtero 20 estatu pareta lehor egin beharko zituen etxe ondoko soroetako itxituretan
    • Itzalita zeudeneko Berinas eta Mustarreko maizterrak Ollokiegiko errotara  gari edo artalea igotzera joanez gero, eskubide hau ukatzerik ez zeukan. Eskubide hori, usadiozko makilajearekin ordainduko zuten 

    Leitzarango burnioletan, sutegiko hauspoa olagizonaren esku izaten zen. Honek burniola errentan hartzen zuenean, berak eramaten zuen bere hauspoa. Hortaz, errendamendu garaian bere esku izaten zen bere zaintza eta errendamendua bukatutakoan, burniolaz aldatuko balitz, berarekin eramango luke hauspoa. 

    Tresna hau oso estimatua zen eta baten batek hauspoari kalteren bat egingo balio, zigor gogorra jarriko zitzaion.

    Hara hemen, XVII. mende bukaerako, Foru bildumako agiriak zer nolako zigorra jartzen zueneko, legearen kopia:


      Sutegiko hauspoa hondatuz gero, heriotza zigorra!!!
      Ez ziren txantxetan ibiltzen!




      Leitzarango burni meatzaritza (1. atala)

      $
      0
      0
      Burni meatzaritzaren hastapenak ez dauka data zehatzik, hala eta guztiz ere, Erdi Aro-ra garamatza. 1415ean Berastegi-Elduaiengo saileko Leitzaranean zazpi burniola agertzen dira, beraz, paraje hauetako meatze hauetatik ekarriko zuten materiala.

      Meatzeak
      • Arrayn 
      • Urkiegi
      • Vizcoiz (Bizkotx)
      • Barrenola 
      • Iparragirre
      • Alcegui (Altzegi)
      • Ermosu
      • Orilizarraga (Olizar gaur egun)
      • Nordeiza, Lordeiza (Lorditz)
      • Urdanbidegi
      • Mandoegi
      • Elçobi, (Eltzoi)
      • Orin
      • Laquiegui (ez dakigu non dagoen). Mina honek Ameraungo burniola ornitzen zuen.XVI. mendean.
      • Beretarriaga
      • Olariaga
      • Berines
      • Beyturrieta
      • Irulegita
      • Belazarreta
      • Osinirakin
      • Ayerdo
      • Ormakio
      • ...
      Meatze hauetaz gain Bizkaiako Somorrostrotik ere ekartzen zuten burni-minerala Leitzarango burnioletara. Hitzarmenak egiteko batzarrak Azpeitiko Olatzeko Ama Birjinaren ermitan egiten zituzten.


      Azpeitiko Olatzeko ermita

      Bizkotxeko meatzea izan da ekoizpen gehiena eman duena. XVIII. mendean bi lantegi edo meazulo agertzen dira ekoizpen lanetan. 

      Maizkurreneko Moxtok kontatu zidanaren arabera, honek ere lehengo zaharrei entzuna, istripu bat izan omen zen Bizkotxen. San Migel egun baten meatzari batzuk jai egin omen zuten eta beste hamahiru meatzarik lana egitea erabaki zuten. Mea barruan zeudela galeria behera erori eta ateera itxita lurpean gelditu omen ziren betiko.

      Beste bertsio batek dio, langile batzuk Errosarioko Ama Birjinaren jaia ospatzera joan zirela Aresoko herrira.Gainerako hamahiru meatzari eta mandoa berriz lanean ari zirela, galeriako goia behera erori zitzaien eta lurpean harrapatuta gelditu ziren betirako.

      Istorio honi eliza kutsua hartzen diot Jainkoaren zigorraren beldurra sartzeko; alde batetik, zenbaki madarikatua agertzen baita hamahiru langileekin  eta bestetik, hauek jai egunean lan egitea erabaki zutelako. Dena dela, izena duen guztiak izana duela esaten da. Elizako artxiboetan datuen bila ibili naizen arren, kontu honen inguruan ez dut ezer ere bilatu.

      Gaur egun istripua gertatu zen tokiari (ondazuloa) Zulozarreta deitzen zaio.


      Zulozarreta, hemen azpian egongo dira mandoa eta meatzariak.

      .

      Dena dela, meatzeak direla eta istripu ugari azaltzen dira: 

      1670  << Muerte de Matin de Lazcano, alias gobernua, que murio en la benera de Urquiegui >>.
      1686 << Un hombre llamado Beñat, hallado muerto en unas beneras donde trabajaba >>
      1731/4/14 <<aviendose cogido devajo unas peñas del mineral de Vizcoiz murió repeitinamente Francisco de Barcaiztegui>>
      1763/3/16 << En un lantegui de los minerales de Vizcoiz una porcion de monte cogió devaxo a Salvador Zubillaga mozo soltero>>
      1763/7/6 << Juan Ignacio Lizarza, de una caida que tomo en las mineras de Vizcoiz, quedo muerto>>
      1763/9/22 <<Habiendo caido en las veneras de Vizcoiz un monton de piedras cogio a Juan Bautista de Oronoz y quedo muerto>>


      Pleitu baten historia

      Pleitu honen historia kontatu aurretik, azpimarratzekoa da garai haietan meatzen jabetza nola lortzen zuten azaltzea. Lehenik eta behin, paraje egokia aurkitu behar zen eta lanean hasterako seinale bat jarri (normalean gurutze bat izaten zen); honen ondoren, herriko aginteriei meatzearen berri eman behar zitzaien. Urtebetean geldirik edota ustiatu gabe egongo balitz galdu egingo lukete ustiapenerako baimena.

      1566 urte inguruan, Oringo minetan pleitu bat izan zuten Plazaolako eta Mustarko ola jaunak alderdi batetik eta bestetik, Miguel de Chavarriren meatzariak: Anton de Aranaz, Juanes de Goyçueta, Juan Petri de Saldias, Juan Perez de Sunbille...

      Antza denez, hogei urtez Oringo meazuloa urez beteta zegoen eta ezin zen mineralik atera. Orduan, Miguel Chavarriren meatzariak gainezka zegoeneko galeriaren azpialdean beste galeria bat (Aljuba*) egin zuten. Modu honetara, goiko galeriako urak hustutzea lortu zuten.

      Honela dio testuak:
       <<... poseyendo el y el dho su consorte por justos titulos las beneras del sel de orin (S)on en el dho valle del liçar—notorias e sabidas e conoçidas de aºs y meses a esta parte e aviendo avierto una aljuba por la parte de abaxo para baçiar e desagoar el agua menzihonada que tenia ocupadas las dhas beneras de mas de veinte años a esta parte por tal manª que sin baçiar e desagoar la dha agua...>>.
      * Meatz zuloa adierazteko garaian, hitz asko erabili izan dira: "Veneras", "minas", "socavon" eta "aljuba". Nahiz eta lau termino hauek gauza bera direla dirudien, ez da horrela; aljuba mina zulotik urak ateratzeko egiten den zuloa da. Zulo hori egiterakoan ere, minerala atera daiteke.

       Miguel de Chavarriren meatzariak goiko galeria hustu eta gero, burni minerala Ameraungo burniolara saltzen zuten. Orduan, Oringo meazuloko jabe zaharrak etorri ziren, berea zela jabetza esanez. Honek pleitua ekarri zuen, zortzi urtez iraun zuena.

      Honela arrazoitu zuten Oringo meazuloko jabe zaharrak:
      <<...con rrelaçion verdadera y la negavan por la horden e como q las confesiones de sus partes se contenia lo-otro porque la otava parte de la venera de orinsobre que se dio la dha acusºn hera del dho martin de heulande e su muger e casa de heulande la qual avian poseido ellos e myngui de larrea su suegro padre de la dha su muger e que fueron los ynvendores de la dha benera de mas de çinqtª o sesenta años ...>>.
      Jabe zaharrak erabilitako beste arrazoietako bat uda hartan lehorte handia izan zela eta bere gisara lehortu zela minetako ura.

      Honela dio testuak:
      <<... porque la baxada del agua en la dha venera avia sido por la gran secura de aquel berano y que segun otras vezes avia hecho e solia hazer en o por la aljuba que las dhas sus partes contrarias entendian hazer la qual diz que estava lexos de la dha benera y no se savia si en su diº ny la dada dura del agua ny medio ny altura e si salia algun agoa era el agua q salia de otras fuentes de la montaña ny ninguna otra...>>.

      Gauzak horrela izanik, meatzariei justizia egiteko Tolosan preso sartzeko agindu zuten. Orduan, meatzariak hortzak erakutsi zizkoiten epaileari.

      Honela dio testuak:
      <<...el dho Juan perez de sunbile quiso matar al Jurado con una vallesta armada de noche y de dia y en despoblado estando presos algunos dellos espeçialmente los dhos Juan de Sunvile y Juanes su hermano e pierres de labaynden...>>. 
      <<... el dho miguel e su hijo e los dhos juan perez de sunbile e Joanes de aranaz y los demas acusados que hera hasta diez o doze honbres avian entrado harmados de diversas harmas ayer dia jueves diez y nueve de aquel mes en que estavan en las dhas veneras por la dha su aljuba e socabon vaçiadas e avian començado / a sacar y avian sacado muchas venas dellas por husurparles sus haziendas haziendoles fuerza e violençia notoria e contra su voluntad en su hazienda...>>
       Jakina da pleituak luzeak izaten direla eta honek ere, epai eta errekurtso aspergarriak izan zituen. Epaiarekin jarraituz, beste zati batean honela arrazoitu zuten

       <<...araron la montaña de orin donde heran las dhas veneras suyas e hizieron una sangradera e aljuba cassi por el çentro de la tierra rronpiendo bibas venas para desaguar las venas que estavan / ocupadas e llenas de agua mas avia de tremtaasº ynutiles e ynfetuosos y que en ellas nadie podrera –rar ny hera posible aviendo comenzado a hazer la dha vertura y aljuba su hedifiçio para –se hazia y comenzado a correr las aguas por ella luego comenzaron el dho miguel de chavarria e / otros / a entrar –lo baziado por el dho hedifiçio y / obra que ellos hizieron por lo qual fueron acusados ante el alcalde de la dha villa y presos e que avian presentado los dhos sus contrarios portºs al dho Juan perez de sunbille y a / otros con promesas que les hizieron de hazer patiçipantes e a su voluntad que fue causa para que Jurasen falsamente...>>

      Zortzi urte luzez pleituan igaro eta gero, azkenean Miguel de Chavarria eta bere meatzariei eman zieten arrazoia.


       En vallid a quinze dias del mes de septienbre de mill E quiºs E setenta E quatro años /

                            Juanes episcopus
                            Pal s . comes . / el liçençiado
                            Francº de albornoz / el liçendº
                            don lorenço de cordova / oidºs


      Gaur egun honela daude Leitzarango mina zahar hauek:

      Olizar



      Bizkotx goien


      Bizkotx, goien


      Bizkotx, barrundik kanpora ikusita.


      Bizkotxko beste zulo zahar bat.


      Orilizarraga

      Mustar

      Urdanbidegi parajea. Hor mina zulo asko dago.

      Lorditz erreka ondoan.


      Urepel mendi inguruan.



      Mandoegiko kamio ondoan.


      Elçobi parajean sasipean zulo bat.


      Orin-go meatzea otez, garoz eta ainarrez estalita

      Oringo zulo bat.

      Oringo zulo bat barrutik kanpora begiratuta.


      Orin behe aldeko zulo bat.


      Beatarri parajean zulo bat.

      Beiturrietako zulo zaharra.

      Beyturrieta

      Beriñes parajean

      Osiñirakin inguruan dagoena.


      Ayerdoko meatzeko sarrera lurrez estalita,
      barruan zulo handi bat dago.


      Ormakio

      Iturriak:
      G.K.A., B.U.A, R.Ch.V.

      Burni meatzaritza (2.atala)

      $
      0
      0
      Artikulo honetan XIX-XX.mendeko erdialdera arteko burni meatzaritzari buruz hitz egingo dut. Leitzaranetik burni minerala, kobrea, pirita, blenda, galena, beruna e.a. ateratzen ziren. Garai honetan, aldaketa eman zen metzagintzan industriar iraultza zela eta. Honek, burniolen amaiera ekarri zuen, meatzaritzari berriz, bultzakada handia eman zion.

      Lehen aipatu bezala, Euskal Herrian industriar iraultza XIX. mendean eman zen, honek eragina izan zuen Berastegiko burni meatzaritzan, izan ere, garai berean gorakada nabarmena izan zuelako. Inguru hauetako kapitalistek (batez ere bizkaitarrak) baso eta burni ustiapenaren negozioa egin zezaketela ikusi zuten, hau dela eta, tren bidea eraikitzeko asmoa azaldu zen. Tolosako Geronimo Zuriarrain ( Sociedad Minera de Berastegi- ko ordezkaria) eta Berastegiko Baso Elkarteko kideen artean kontratoa egin zuten 1899. urtean, mendi hauetako baso eta mineral ustiatzeko.  Kontrato honetan zehaztu zituzten baldintza garrantzitsuenak:

      • Epea 30 urterako.
      • Urtean 6 000 pezeta ordaindu behar zituzten San Martin egunean.
      • Zuhaitzak azaroak 15 etik, apirilak 15 bitartean bota behar zituzten.
      • Mendian botatako egurra bailaratik atera arte, ez zeukaten zuhaitz gehiago botatzerik.

      Akordioak akordio Berastegiko Baso Elkartekoek argi jarri zioten Zuriarrainei honako baldintza hau: << ... no puede extraer un palo mientras no construya el ferrocarril en los términos de los montazgos expresados y por esta circustancia no podemos disponer de esos terrenos ni de leña.>>.

      Herriko zaharrek kontatzen zutenez, akordio honetara iristera asko kostatu omen zitzaien. Bilera ugari egin ondoren, baso-elkarteko ordezkariak etorri zirenean beraien akzionalisten batzarrera eta komisionatuak kontratoaren berri eman zutenean ohiu galantak izan omen ziren: "Ahulek!, Ahulek! hoi umeek ere egingo ziten! Hoi pulamentue"- orduan komisionatuek erantzun omen zuten "Zer egin behar giñin ba?! Noizpaitte itxi beharko giñin ba tratoa...".

      Bi elkarte hauen artean egindako akordioak eragozpenak izan zituen garai hartako aziendak zeukan legediarekin. Hori dela eta, 1909ko urtean hitzarmena berritu zuten Berastegiko Leitzarango Basoak Elkarteak eta Sociedad Minera Guipuzcoana elkarteen artean. Horrela, legea betez, 20 urtetako epea jarri zuten errendamenduarako.

      Argitu beharra dago, XX. mende hasieran Leizarango parajeko mendiak bost Baso Elkarteetan banatuta zeudela, hauek Elduaingo eta Berastegiko herritarren jabetza pribatukoak ziren. Berastegiko Udalerrian zeudeneko Baso Elkarteak hauek ziren:

      1. Ozpiñaeta
      2. Lorditz, Baztarrola, Urdanbide
      3. Ustartza
      4. Belako, Troyu, Gezatari
      5. Elutsaundiaga, Barrenola, Iparragirrekoarria
      Elduaingo Udalerrian zeudeneko Berastegiko Baso Elkarteak berriz, hauek ziren:

      1. Bertxin
      2. Inturia
      3. Oizin, Endaziarzeta
      4. Urtebasoeta
      5. Ozpiñaeta, Urliokomendi
      Berastegiko Baso Elkartekoek kontuak eramateko garaian oso korapilatsuak eta zailak izaten zirenez, lehen aipaturiko bost elkarteak desegin eta bat egitea erabaki zuten eta Leitzarango basoak* izena jarri zioten 1904. urtean.

      * Leitzarango basoak elkartearen berri beste artikulo batean hitz egingo dut.

      Gai honen inguruko datuak murritzak dira eta gainera, sakabanatuta daude. Leitzarango Basoak Elkartearen egoitza herriko udaletxean zegoen eta XX.mendeko 70. hamarkadan egoitzako artxibatutako paper guztiak balkoitik behera kamoi batera bota zituzten eta zakarretara eraman zituzten. Tamalez, Berastegiko historiaren zati eder bat zakar pila batera eraman zuten.

      Meatzaritzarekin jarraituz, gai honen inguruan datu hauek agertzen dira:
      • 1894ko urtean Osiñeta Baso Elkarteak Aintzergan dagoen Estebaneneko txabola ondotik hasi eta Plazaolan barrena Urdanbide parajeraino bidea berritu  zuten.
      • 1898ko urtean Bizkotx meatzeko jabeak Berastegiko udalari eskaera egiten dio Urtotik Plazaola galtzada zaharrean bide berri bat egiteko. Udalak ez zuen interes handirik azaldu, eta azkenean meatzearen jabearen gain joan zen gastua.
      • 1901eko maiatzaren 26ean Pellegero izeneko pertsona bat Casualidad minan hiltzen da ustekabeko leherketa baten ondorioz. Meatzaritzan istripu ugari izan zituzten, izan ere, meatzaritza lan arriskutsua betidanik izan da.

      Meatz gune berriak bilatzen gutxi gorabehera hamar bat berastegiar ibili ziren eta 1871tik 1940 urte bitartean 200 meatz-denuntzia erregistratuak agertzen dira Berastegiko udalerriko eremuan. Dena den, Berastegi inguruan 200 mina erregistro izan arren, honek ez du esan nahi 200 mina egongo zirelarik; meatze batzuk ustiatzen hasi orduko, minerala bukatzen baitzitzaien.

      Hurrengo planoan Plazaolako "Virgen del Carmen" izeneko meatzea denuntziatzeko erabilia da 1885 urtean:


      Meatze honen ondotik behera jaisten da Plazaola zentraleko hodia gaur egun.


      Ondoren, egun meatzeen egoera erakutsiko dut:

      Plazaola


      Hurrengo irudian Plazaolako geltoki zaharra ikusten da. Ondoan zentralera urak jaisteko hodia ikusten da.


      Zenbat tona burni garraiatu ote zuen tren xahar honek...


      Paraje bera gaur egun

      Hodi horren ondoan dagoen meazuloaren argazkia dugu hurrengoa. Bertatik, espato fluor minerala atera zuten.







      María Victoria meatzea 

      1939ko agorrean D. Estanislado Herrán Rucabado bilbaotarrak eskaera bat egiten dio Berastegiko udalari, herriko lur sailetan dagoen meatzea (Electra Plazaola nº 2 ondoan) ustiatzeko: <<...explotación y concesión de minerales de Espato flúor con el registro nombrado nº 4 233...>>. 

      Hitzarmena sinatzen dute:
      • Ustiapenaren epea bost urtetakoa
      • Tonako pezeta 1eko kanona ordaindu behar du
      • Urtean gutxienez 300 tonakokoa ordaindu behako du, nahiz eta kopuru honetara ez iritsi
      • Ustiapena bukatutakoan, segurtasunerako alicata edo meatze sarrerako zuloa hesi batekin itxita utzi beharko du
      • ...

      Estazio zaharraren ondo-ondoan dago María Victoria meatzea:







      Segurtasunerako hesia eskatu zion Berastegiko udalak,
      hala ere, zaborra botatzeko ez zegoen oztoporik nonbait...
      gaur egun,  etxe tresna elektrikoak daude.


      Plazaola 2

      Tren bidean beheraxeago jarraituz, lehendabiziko tunelaren parean txabola baten , hiru zuloren, eta zubi baten aztarnak daude.

      • 1903ko urtean, Baionako D.M. Bousquet-en ordezkari den Matias Olaecheak baimena eskatzen dio udalari  Plazaolako eremua dauden "San Ignacio" eta "Demasia", "Cascagorri" eta "Novedad" meatzetan lanak egiteko.
      • 1908ko urtean, Plazaolako parajean dagoen "Mina San Ignacio y sus demasias ocupan 30 202 m² " hartzen zituen.


      Gaur egun honela azaltzen da eremu hau:


      Txabolaren zimenduak




      Errekaren beste aldean zulo bat


      Errekaren beste aldean bigarren zuloa.
      argazkiaren ezkerretara, txabola zahar baten
      pareta zaharrak ikusten da


      Tunelaren pare-parean ezkerretara dagoen zuloa.


      Ondorengo argazkian zubiaren hiru oinak agertzen dira, bi baztarretan zubi brankak eta erdian hanka. Hauen gainean bantzuak edo egur tantaiak jarri, txarrantxakin josiz eraikitzen zuten zubia.

      Zubi honetatik igaotzen zeneko bidea erdi aro garaikoa dela uste da



      Honela dago garai bateko pasoa


      Bizkotx

      Plazaolako tenbidean behera jarrituz, eskuinetara Bizkotx parajea aurkitzen da.




      Bizkotx, Leitzaranen izan den meatze eremu garrantzitsuena da. Datu batzuk aipatzearren, honako hauek aurkitu ditut:

      • 1898ko maiatzaren 1. << Los representantes de la mina Casualidad (Bizcoch), solicitan algunos robles del sel de Bizcoch>>.
      • 1901ean Casualidad izeneko minako kontratista den F. Torrontegik baimena eskatzen dio udalari kantina bat jartzeko Bizkotx parajean.
      • 1901eko uztailaren 26. << Fabriciano Torrontegi (Bilbao), solicita 200 robles que estan en Bizcoch junto a la mina Casualidad>>.
      Zura hau etxe berria eraikitzeko eta mina barruko karril bideko trabesak zein galeriko goiko eta sahietseko euskarriak egiteko erabilitzeko egingo zuten eskaera. Horretaz gain, bi plano makurtu (plano inclinado) eraikitzeko ere beharko zituzten zurezko materialak.

       Zaharrei entzunda, Nazaio Zestao berastegiarra zurgintza lanetan aritu omen zen. Mina barruko lantegi hartan hainbat arazorekin aurkitu ziren, izan ere, mendi biguina zulatutzeko garaian, segituan goia erortzen zitzaien. Arazo honi irtenbidea emateko, aurrena egurrak goitik zeharrea sartu eta sahietsean euskarriak jarri eta orduan ateratzen omen zuten materiala; behin eta berriz, teknika hau erabiliz aurrera jarraitzen zuten galeria ebakitzen.


      Mendiari eusteko egurrak jarrita


      • 1901eko San Tiburtzio egunean F. Torrontegui-k Bizkotx parajean etxe berri bat ( 20m. luze eta 9m. zabalean) eraikitzeko baimena eskatzen dio udari. Casualidad minako enkargatuak (Octavio) prezioa jaistea eskatzen dio udalari.
      • 1901eko abuztuaren 29 an baimena ematen dio udalak Bizkotxen etxea eraikitzeko.
      • 1901eko agorreko 2an Casualidad minak zabaltzeko bi eremuetan haraitz zuhaitzak botatzen dituzte: Lehenengo sailean 92 haraitz botatzen dituzte eta bigarrengo eremuan, Bizkotxko ardi bordatik iparraldera dago.
      Azken urteak

      Urte batzuk salto eginez, Gerra zibilaren garaiko gertakizun bat ekarri nahiko nuke. Urte hauek garai gogorrak izan ziren, baita meatzaritza mundurako ere. Paper zaharrei begira nenbilela Bizkotxeko jabea  alemaniarren alde zegoela aurkitu dut. Bere interes politikoak zirela eta zigortua izan zen. Goazen istorio hau gehiago sankontzera.

      1926ko abenduaren 24an Bizkotx minako jabeak Guillermo Wakonigg Humber eskaera bat egiten dio Berastegiko udalari: Bizkotxko mina aspalditik gelditik zegoenez, 300 pezetako kanona 25 pezetara jaisteko eskaera egiten du. Udalak ez du honartzen eskaera hori.

      Aktan datorren eskaeraren kopia

      Gizon honen inguruan internetean bila nenbilela, honako bitxikeria aurkitu dut. Guillermo Wakonigg Hummer Austriako kontsula bezala zegoen Espainian. 1936ko gerran nazionalen alde agertzeagatik 1936ko azaroaren 19an Derioko kanposantuko paretaren kontra afusilatu zuten. Ekintza burutzerakoan Wakonigg-ek lau haizetara "Heil Hitler!" ohikatu omen zuen

      1938ko datu batzuk:
      • Leitzako Astaritzaga baserriko Bautista Zabaletak Berastegiko udalari adierazten dio, Bilboko Jose Maria Amaan, Bizkotxko nagusi berriak, 25 pezetako kanona ordaintzen duela hango etxe eta baratzarengatik.
      • Eduardo Binder Bizkotxko meatzetako enkargatuak Plazaolako presa ondoan oilategi berri bat eraikitzeko baimena eskatzen dio Berastegiko udalari. Honek baiezkoa eman zion eta urteko kanona 5 pezetakoa jarri zion.
      • D. Jorge Echmidt “Sociedad Montana?”-ko zuzendari gerenteak Bizkotx parajean zuhaitzak botatzeagatik 3, 400 pezetako indemnizazioa ordaintzen dio Berastegiko udalari.

      1942ko maiatzean  Irungo "Explotaciones Mineras Aralar S.A."-ko ingeniero zuzendariak idatzi bat sartzen du Berastegiko udaletxean, Bizkotx mendiko meategietako atzeratuta zeuzkan (1937-1940) ordaindu beharreko kanonaren kopurua argitu nahiean. Atzerapen hau gerrako gorabeherarengatik izango zela pentsatzen dut.

      1943. urterarte Bizkotxko meategian alemaniarrak egon ziren. Hauek kaltzinatzeko hiru labeekin lanean aritu beharrean, erdikoa bota eta eskuinean zegoena handitu eta honekin aritu ziren lanean. Esaten dutenez, II. mundu gerrara  Alemaniara joan zirela eta gehiago ez omen ziren itzuli

      Gaur egun honela daude:

      Hurrengo irudian Bizkotx-ko etxearen egoera ikus daiteke:


      1901ean kantina bat jartzeko baimena eman zioten
      F. Torrontegui kontratistari.

      Ondorengo argazkia XX.mende hasierakoa da. Goiko aldean danborra dago, beheko aldean berriz minaren sarrera eta bien artean burni bideak lotzen du (hemendik behera jaisten zuten minerala bagoietan). Eskuinetara eraikuntza txuri bat ikusten da, hau Errerotegi zaharra da.


      Garo meta eta arta soro hori
      Lontxone bordako sailak dira


      Garai hartan hiru labe zeuden.
      Eskuinetara, Bizkotxko etxea txelatan agertzen da.



      Erreka xoxtorraren ondoan daude meatze zuloak


      Bizkotx labea goitik ikusita.
      Han beheran, kargaderoa,
      treneko bagoiak kargatzeko erabiltzen zena.


      XX.mende hasieran hiru labe agertzen dira, gerora erdiko labearekin eskuinekoa handiagoa egin eta honekin lanean jarraitu zuten burni mineralak erretzen.


      Labea gaur egun, ezkerretara labe zaharra.


      Labearen azpiko aldean dagoen kargaderoa


      Zulo bakoitzak parean zegoen bagoia kargatzeko prestatuta zeuden


      Zulo horietako bat, gertuago ikusta

      Paraje horretatik goraxeago bagoi bidean (plano inclinado) erabilitako bihurritutako errail baten hondakinak ikusten da:




      Erreri zaharraren paretak gaur egun


      Tornua kokaturik zegoeneko eraikuntza gaur egun

      Zulo bertikal bat edo isuribidea




      Gorago dagoen tornuaren euskarria

      Paraje honetan mea zulo asko dago.

      Meatze zulo honek ura dauka bere barrenean.


      Errekaren ezker aldeko meatze zulo bat


      Ur biltegia gaur egun

      Bizkotx eremua goitik ikusita:


      Bizkotx 1954-n

      Etxea, ur-biltegia, polborina, labeak, minerala kargatzeko egitura,
      karril zaharra, ikatz biltegia, komuna, erizaindegia,
      errementeriaren tailerra, barrakoia etab. daude paraje honetan.



      Paraje bera 1991-n

      X. Cabezonen planoa dugu hurrengoa, bere web orritik hartuta. Gizon honek Leitzarani buruz oso web interesgarria dauka eta planoak egiten oso iaioa da. Informazio gehiago eskuratu nahi duenarentzat, bere web orria gomendatzen dut:  http://www.leitzaran.net/minas/index.html





      Iparragirreko-erreka

      Leitzaranen behera jarraituz, paraje honetara iristen gara. Eremu honetan hainbat toki izen erabiltzen dira, hala nola: Iparragirrekoarria, Barrenola...

      Hurrengo argazkian Iparrekoarriaren azpiko aldean Leitzaran errekatik gertu dago:




      Hurrengo bi argazkiak Iparreko- errekatik gertu dagoen meatze zulokoak dira:


      Kanpotik ikusita


      Barrutik ikusita


      Aurreko meatzetik zenbait metroetara honako zulo hau aurkitu daiteke::


      Meatzearen sarrera


      Barrutik kanpora begiratuta


      Torremina

      Martin Jose Malkorra Martinez (basozaina) Torre baserrikoak aurkitu zuen mina hau. Hau dela eta Torre mina deitzen zaio eta toki izen bezala erabiltzen da, batez ere, artzain eta ehiztarien artean.

      Mina hau Basakaitz parajean, Alperlux (Alperluze) errekatik gertu dago. Leitzarain errekatik ezkerretara dagoen meatz bakarretako bat da.


      Zuhaitz horixka horren inguruan dago mina



      Sarrera



      Horrelako zirrikua dago barruan


      Barrutik kanpora begiratuta

      Altzegi

      Altzegi errekaren ondoan zulo handi eta beldurgarri batzuk daude. Hemendik bagoi bidez bagoi bide Olizarrera ematen zen minerala.




      Pagota paraje aldeean, lur azalean dagoen meatze aztarna




      Altzegi erreka ondoan ezkerretara dagoen zulo bakarretako bat.
      Zuhaitz adarrekin estalita dago sarrera.


      Mustarberri

      Mustarko baserriaren atzean eta Altzegi errekaren ondoan meatze zulo batzuk daude. Hemendik seguruena Mustarzarko labeetara zuzenean eramango zuten minerala. Lur azpian meatze zulo handiak egon behar omen dute. Mustar etxeko soroaren garai aldean (eukalipto artean) ondazulo bat dago. Ondazulo hau, azpian dagoen galeriako zuloa erori eta goiko partean ikusten da.

      Hurrengo argazkian Mustar baserria ikus leike. Honen etxe atzean daude meatze zuloen sarrerak.

      Etxe honen teilatua goitik behera abitua dago


      Lurrak behera joanda daude leku honetan.

      Olizar (Orilizarraga)

      Garai bateko Osiñeta basoak deituriko parajean, mineral asko egongo ote zeneko esperantza zeukaten. Basoa berriz, hazita omen zegoen aspaldi ustiatu gabe; aurrekoek ziotenaren arabera, basoa hain itxia zegoenez, ez omen zen eguzkirik ere sartzen lurrera. Hau dela eta, baso eta mineralaren ustiapenarekin ekin zioten.
      • 1897ko urriaren 18. << Sr. Salazar (Bilbao), solicita permiso para construir una choza junto a la fuente de Olizar >>
      Eskaera honi baimena eman zion Berastegiko udalak. Etxe hau Etxetxuri bezala ezaguna zen. 1962 inguruan Olizarko guarda etxe berria egiteko, Leitzeko Boxikanborda zenak aberearekin leran Etxetxuriko harriak jaitsi zituen.

      Baso eta mineral ustiapen hau aurrera eramateko asmoz, bagoi bide bat eraiki zuten Olizarko iturritik hasi eta Baztarrola errekaraino (1.100 m luzeran gutxi gorabehera eta zabalean yarda 1), baita Altzegiko erreka aldera ere. Bagoiak animaliak tirata garraitzen zen.

      Sociedad Minera Guipuzcoana enpresan lana egindako langile ohi batek esan zidanez, 90cm inguruko zabalera zuela trenbideak (yarda 1 izango zuela pentsatzen dut). 

      Etxetxuritik gertu tornuaren euskarria eraiki zuten. Handik behera Mustarzar aldera plano inklinatua eraiki zuten; bagoien ibilbidea lurrean zegoen. Hortik zeharrera bi labeetara ematen zuten minerala erretzera.

      1907ko azaroan, Berastegiko udalak kexa bat jarri zion meataritzako elkarteari, egin zuten plano inklinatu berriak Olizarko bidea ixten zuela eta. 

      Baso eta meatzeen ustiapena 1929ko urtean amaitzen zen kontratoa. Beraz, data horren inguruan gutxi gorabehera amaituko ziren meatzaritzako lanak.

      Mustarzarko labetan erretako minerala Mustarko tren geltokira jaisten zuten.



      Hurrengo ortofotoan Olizar eremuko egitura aztarnak ikusten dira:



      1- Tornua zegoeneko eraikina
      2- Plano makurtuaren beheko aldea
      3- Etxetxuria zeneko aztarnak
      4- Mustarzarko bi  labeak 

      Gaur egungo Etxetxuriaren aztarnak


      Etxe aurreko aska


      Tornuaren euskarria


      Plano makurtuaren bidea egiteko eraiki zuten pareta (betelana)


      Mustarzarreko burnia erretzeko bi labeak




      Olizarko goarda etxea gaur egun


      Nork egingo ote zituen honako idatzi hau ?


      Baztarrola aldean dagoen tren karril puska bat


      Urdanbidegi

      Urdanbide edo Tolosamina bezala ere ezagutzen dira. Tolosamina izena Zuriarrain tolosarra minak ustiatzera etorri zelako jarri ote zioten izena???


      Urdanbide parajea. Bertan, minazulo asko daude.


      Eraikuntza batzuk Urdanbide erreka ondoan


      Meatze zuloa hau zeharo itxita dago.


      Argazki honek "marca al agua" dauka.

      Ur zipriztinak kameraren objetiboa busti zidan eta....



      Lorditz

      Lorditz erreka inguruan meatze ustiapen handia egondako arrastoak daude. Esan, meatzarien etxetxo bat ere bazegoela.


      Lorditz erreka. Eskuinetara Jolazungo (Juanluze) borda.
      Ezkerretara dagoen laukizuzena meatzarien etxetxoaren aztarna da.



      Lorditz errekaren ondoan, meatze lanetan aritu zireneko arrastoak

      Inguru bereko beste argazki bat


      Erreka ondo-ondoan dagoen zulo bat


      Lehen aipatu dugu Leitzaranean beruna ere ustiatu zela. Lorditz parajean zegoen beruna ateratzen zeneko meatze zulo bat. Gaur egun sarrera lurrez estalita eta gainetik larrez eta sastrakez beteta dago.


      Gaur egungo egoera.
      Lorditz errekaz beste aldera dago meatze zuloa

      Leitzaranen meatze zulo gehiago egon arren, artikulo honetan horietako batzuk ekarri ditut, denak aipatzea luze joko lukeelako.

      Argazki bi zahar hauek Asturias aldekoak dira






      Euskal Herriko meatzaritza museokoa da argazki hau

      Mutiloako Troy mina atarian


      Industria honek lanpostu ugari sortu zituen inguru hauetan. Berastegi nahiz ondoko herrietako jendeak lanbide honetan lan egiteaz gain, Asturias, Galizia, Leon, Kantabria e.a. ingurutik jende asko etorri zen meatzaritzan lan egiteko asmoz.

      Langile hauek Plazaola eta Mustarreko etxeetan bizitzeaz gain, inguruko ardi bordetan ere meatze familiak bizi izan ziren.

      Bitxikeria bezala, M. Lizartza (Pastantxoanekoak) bere Olizarko borda meatzariei alokairuan utzi zien eta bere ardiak Pagota parajeko mea zulo handian sartzen omen zituen. Neguan, izozte garaiak etorri eta goitik erortzen ziren itzuzurek ardiak busti, denak ormatu eta artalde guztia izurratzera ekarri omen zuen.




      Iturriak: B.U.A., nire ganbarako kopreko dokumentuak

      Leitzako burniolak

      $
      0
      0
      Oraingo honetan Leitzan izan diren burniolen berri eman nahi nuke. XIV. mendekoak dira bere aipamenik zaharrenak. Leitzeko burniolak XIX. menderarte lanean aritu ziren.

      Burniolen zerrenda:

      • Epeleta 
      • Errezuma
      • Urbieta
      • Iñurrista- Olaberri
      • Astibia
      • Urto
      • Olassaun
      • Eskibar
      • Sarasain
      • Olazar
      • Ibero
      • Urdiñola
      • Eleuna


      Epeleta

      Kokapena Erasote erreka ondoan Tuteneko zubitik beherago zegoen burniola hau.
      (ETRS89): X= 589 183 / Y= 4 767 951

      Bere aipamenik zaharrena 1372 urtekoa dugu. Urte honetan, Epeletako jabeak zergak ez zituen ordaindu, burniola hau itzalita zegoelako.


      Epeleta parajea gaur egun.
      Atzean, Tutene baserria.

      Errezuma

      Kokapena: Erasote erreka ondoan
      X= 588 807 / Y= 4 767 950

      Bere aipamenik zaharrenak XIV.mendekoak dira. Burniola hau oso garrantzitsua izan zen, etengabe lanean aritu baitzen. 1810 urte inguruan papera egiteko prestatu zuten, XIX. mendearen erdialdera jada ez zuen paperik egiten.

      1339an <<La Rezuma y La Medrana? eran las únicas que trabajaban en Leiza>>.

      1535 urtean Marin de Leyça azaltzen da Reçuma-ko nagusi bezala.

      1701eko urtean iltzeak ekoiztu zituen Berinaseko berrikuntza baterako.
      1789. urtean Bizkotxko meategitik eramaten zuten minerala Errezumako burniolara.


      Errezumako presa

      Antafera

      Lehen lantegia zegoen tokian,
      gaur egun basurdeak daude kume eta guzti.

      Arkuak

      Mineralak erretzeko labea xaharra, zubi ondoan.


      Errezumako zubia

      Errezuma baserria

      Arkuaren goiko partean, plaka bat egon behar du
      ezkutatuta untza tartean

      Burniola berreraiki egin zuten paper fabrika berria egiteko. Plaka horrek honela dio: <<Esta obra la hizo doña Josefa Juanena, bajo la dirección del arquitecto don Pedro Manuel de Ugartemendia y Antonio del Alberro. Año 1810 >> . 

      Errezumako lantegian egindako papera argazkian azaltzen deneko belazean paperak jartzen omen zituzten zabalean, hauek eguzkitan lehortu zitezen.


      Hor behean dagoen berdegunean lehortzen zuten papera.
      Atzean, Aurtxikiene  baserria.


      Urbieta

      Kokapena: Gorriztaran erreka ertzean, Urbieta baserriaren ondoan.
      X= 589 126 / Y= 4 770 681

      Martin de Aribillaga eta Joanes de Urbieta erdibana zeukaten Urbieta burniolako nagusitza 1535. urtean.

      Nolanahi ere, Urbieta burniolari buruz informazioa dakarkin dokumentu gutxi aurkitu dut. Urbieta baserrira buelta bat egin nuen eta zepa puska batzuk aurkitu nituen.


      Gurutze gorri parean daude zepak


      Urbieta baserria.


      Gorriztaran erreka ertzean zepa aztarnak




      Burni salda gogortua


      Olaberri

      Kokapena: X= 587 698 / Y= 4 770 992

      1535. urtean Ynurrizta burniolako jabea Martin de Leyça azaltzen da. Ynurrizta burniola berritu zutenean Olaberri izenarekin gelditu zen, gaur egunerarte (hau noiz gertatu zeneko data ez dakit).

      Olaberri dugu Leitzan azkena itzalitako burniola (XIX.mende bukaeran). 

      Lantegi honek berreraldaketa ugari izan ditu. Burniola izan eta gero, aizkoragintzan aritu ziren XX.mendean zehar. Lehenbizi, aizkorak Olaberrian bertan egiten zituzten, ondoren, aizkorak egiteko materiala Bilbaora bidaltzen zuten; gero, aizkorak egiteko lantegia eraiki zuten Leitzako herrigunean erbititarrek. Esan beharra dago, baita barita minerala jotzeko ere prestatu zutela. Olaberriko lantegiaren azken urteetan zerrategi bat izan zen. 

      Gurutze berdea dagoen tokian zegoen burniola


      Olaberriko presa


      Olajaunaren etxea zena.
      Honen atzean zegoen burniola


      Olaberriko zerrategia gaur egun

      Astibi

      Kokapena: X= 587 206 / Y= 4 771 407

      1535 urtean Michelco de Gorriti leitzarrak zeukan burniolaren jabetza.

      1623an Tomas de Astibia, izen bereko burniolako olagizon bezala azaltzen da.

      Astibiko burniolak presa eta kanala izandako arrastorik ez dauka,hortaz, sutegi bat izan zela pentsa dezakegu.

      Astibi inguruko parajea.
      Gurutz morea dagoen tokian ola zegoen.


      Astibi beheko baserria


      Astibiko zubia


      Ezkerretara Astibi goikoa, eskuinetara Astibi bekoa.
      Bi etxe hauek burniola inguruan eraikitakoak dira.


      Urto

      Kokapena: X= 585 874 / Y= 4 771 971

      Burniola honen aipamenak oso zaharrak dira. 1343an utzita bezala agertzen da, beraz, lehenagotik lanean aritu zenaren seinale. 1372 urtean berriz, lanik ez zuen egin lantegia hondatuta zegoelako. Garai hauetan bi erreinuen (Gaztela eta Nafarroa) arteko gatazkak zirelako muga inguruan zeuden burniolak arazoak izan zituzten.

      1701ean Leitzako Martin de Echeverria zurgin maisuak presa zaharra bota eta berria eraikitzeko ardura hartzen du.

      1703 urtean Urtoko burniolatik ekarri zituzten iltzeak Berastegiko Kontseju etxe berria eraiki zutenean.

      Burniola hau XIX.mendeko azken alderarte lanean aritu zen. Burniola honek zeuzkan zenbait harri silare Oderizko eliza berritzeko eraman omen zituzten.

      2009ko San Joan egunean Europako inguruguneko agindua betez, Urto burniolako harrizko presa desegin zuten. 

      Burniola honen inguruan zeinbait hitzezko istorio ere iritsi dira gaur egunerarte:

      Lantegian langileak zeudela nagusia zetorrela ohartu ziren eta batak besteari esaten omen dio "kontuz hi! nagusia hemen dek eo!", orduan besteak "Belaxe ikusiko diu zertako daon!" eta pipa ipurdin sartuta hasi omen zen lanean. Nagusiak pasaeran "demonio atarrabio! hik egiteko ez det gutxi!".

      Neguko egun hotz batean, sutegi ondoan aitona eserita zegoen epelean. Langile gazteak lanean ari zirela hontza bat sartu omen zen burniolara. Gazteak hontza harrapatu eta jolasean zebiltzela, hontzak bere estualdian aitonaren braketa aldean hatzaparrak sartu eta aitonari erniatik eldu omen zion. Orduan, aiton hori berebiziko orruaka eta makakorroka hasi zenean, gazteak ikaratuta alde egin omen zuten.


      Hurrengo argazkia 1954 urtekoa da:


      1- Presa
      2- Kanala
      3- Burniola
      4- Urto baserria
      5- Urto txiki baserria


      Presa zegoeneko tokia gaur egun.


      Horrelako banetutako harriarekin egina zegoen presa.


      Antaferaren azpia


      Arkua






      Minerala erretzeko labea gaur egun.


      Labe zahar bat:

      Eguzkitza okindegiaren ondoan, Na-170 errepidea zabaldu zutenean, labe zahar baten aztarnak azaldu ziren.Ondoan zepa ugari zeudenez, garai batean burni mea erretzeko erabilia izan behar zuen.


      Labe zaharraren arkua.


      Olassaun

      Kokapena ezezaguna.

      Urtotik hasita Plazaola bitarteko errekari deitzen zioten Olassaun. Gaur egun, Leitzaran erreka bezala ezagutzen da.

      1372 urtean 12 librako zerga Nafarroako erregetzari ordaintzen azaltzen da.1376 an 129 kintal burni ekoizten ditu.

      Lehen esan bezala, kokapena ezezaguna da, baina zepa arrastoak zenbait tokietan azaltzen dira:


      Gurutze gorria dagoen tokia Franki baserriako bidearen ondoan dago.


      Honelako zepak daude inguru horretan

      Joanaborda baserriko belazean zepadi asko zeuden
      garai batean.
      Autobiaren zubia egiterakoan zabaldu zituzten.



      Eskibar

      Kokapena: X= 588 540 Y= 4 774 040

      Bere aipamenik zaharrena 1376koa dugu. Bertan, Eskibarko burniolak 223,5 kintal burni eskoizten ditu.
      Nafarroako Artxibo Orokorrean dagoen dokumentu batean honela dator:

      <<En 1428 Martín de Plazaola y Martín Sánchez de Aróstegui, ferrones, llegaron a un acuerdo con dos mercaderes de Pamplona que les prestaron 280 florines para financiar la construcción de una nueva ferrería en Leiza (Esquibar de Yuso)>>.

      Esquibar de Yuso burniola aipatzen du dokumentu honetan, beraz, bi burniola zeuden Eskibarren. Dena den honek ez du esan nahi, biak garai berean martxan egon zirenik.



      Gurutze gorria dagoen tokian daude zepa arrastoak



      Eskibarko zelaia



      Zepa arrastoak


      Zepa konkorra


      Eskibarko kanal arrastoak


      Fundizio zaharra

      XX.mende hasieran meatzaritzan erabilitako plano batean fundizio zahar baten aipamenak eta zepa batzuen aipamena egiten du. Hortaz, fundizio hau lehengo burniola zahar bat izan liteke? Auskalo...



      "Escoriales" eta "ruinas de una fundición" hitzak
      azaltzen dira planoan.



      Fundizio zaharra zegoen tokia


      Bertako zenbait zepa puska



      Sarasain

      Kokapena: X= 591 126  Y= 4 774 648

      Sarasain deituriko parajean ola zahar honen aztarnak daude.

      RChV artxibategian 1498ko dokumentu batek honela dio:

      <<Deuda por la venta de quintales de hierro realizada por el bachiller Martín Ruiz de Elduayen en favor de Pedro Macuso, vecino de Oyarzun, que tenía arrendada la ferrería de Sarasain sita en Navarra la cual ferrería había pasado a detenerla Ortuno de Aguinaga Martín Ruiz de Elduayen, bachiller, vecino de San Sebastian, contra Ortuno de Aguinaga, morador en Leiza, Andoain y vecino de Tolosa>>.

      XVII.mendeko lehen herenean Mayztertegui etxeko Ramus de Esoin berastegiarra Sarasain burniolako "ferron" bezala agertzen da.


      Gurutze gorria dagoen tokian ola zaharraren aztarnak.




      Sarasaingo zubi zaharra


      Sarasaingo iturria bere kotra eta guzti


      Pareta zaharrak






      Zepak


      Zepa konkor bat

      Burniolaren kanal arrastoak


      Olazar

      Kokapena: Urumea errekaz ezkerretik eta Arnabarreta iturria baino beheraxeago.
      X= 592 260  Y= 4 771 770

      Aurkitu dudan aipamen bakarra honako hau izan da: 1590 Olaçarreta deituriko burniolan presa bat egin zuten.

      Gurutze arrosaren parean burniola arrastoak daude.

      Ondorengo argazkietan erretako burni arrasto ugari ikus daitezke:












      Ibero

      Kokapena: Urumea errekaren ertzaren ezker aldean dago.
      X= 593 400 Y= 4 778 844

      Paraje honetan baserria, burniola eta torrea daude. Torrearen funtzioa Nafar erresuma Gaztelaren mende zeuden gipuzkoarrengatik  babestea zen. 

      1340ko urtean Martinez de Ybero agertzen da burniola honen jabe. XIV. mende bukaera aldean, torrea eta ola bera ere, behin baino gehiagotan erre zituztela azaltzen da agirietan.

      1389an Iberoko ola berreraiki zuten. 

      1410 urte inguruan, Sanchez Ibañez de Olaiz Iberoko olajaun bezala azaltzen da.

      1423an Iberoko burniolak, Anizlarreako beste burniolekin batera hitzarmena sinatzen dute Orreagako monastegiarekin.

      XVIII.mende erdialdera 1524 kintal burni ekoiztu zituen Iberoko burniolak.

      1535ean Martin de Echeberriak eta Sançon de Huycik erdibana daukate Yberoko burniolaren jabetza.

      XVIII.mendean zehar larretatarrak egon ziren burniolaren jabegoan.

      1860ean Iberon, burniolako efektu eta tresnei buruzko inbentarioa egin zuen Berastegiko (Juangone),Martin Jose Echeverria zurgin peritoak,

      1861an Nafarroako aziendak inbentario bat egiten zuen burniola honetan. Honako hau ateraz:
      • Izena herreria de Ybero
      • Jabea Antonio Maria Minondo donostiarra
      • << se compone didha ferreria, de una Fragua de fundicion a la catalana para hierro dulce con carbon vegetal...>>
      • Erabilitako meatzea: 1/3 spatico blanco Goizuetako Isilas eta Gutiberrokiko meatzetatik ekarria eta beste 2/3 Somorrostrotik ekarria
      • 1860ko urtean 6 hilabete lanean eta beste 6 hilabete geldirik egon ziren, ikatz faltarengatik. Egunero 2 langile eta hainbat mandazai aritu ziren lanean lantegian
      • Gutiberrokitik 200 kintal meatz ekartzeko 4 gurdi txandakatuz ibili ziren
      • Larrigson deituriko kalderarik ez zeukaten burniolan
      • Araitz, pago eta gaztain egurrarekin egindako ikatzaren kargak 15 r.v.-ko kostua zuen.
      • 6 hilabetean 600kintal burni ekoiztu zuen burniolak
      • Prezioak
        • Cellos 100 reales de vellon
        • Solera 98 reales de vellon
        • Cuadradillo fino 100 reales de vellon
        • Cabillas 120 reales de vellon
        • Planchuelo 96 reales de vellon
        • Clavos 125 reales de vellon
        • Palancas 100 reales de vellon

      Garai hau izan zen burniola honen azken urteak, urte luzez horrenbeste lan egin ondoren.



      Iberoko etxea, torrea eta burniola



      Iberoko zubia


      Iberoko torrea gaur egun
      Torrearen atea

      Iberoko baserria, gaur egun hutsik


      Burniolaren arrastoak




      Burniola barrutik ikusita





      Galtzinazioko labea.
      Gazteleraz "Ragua" deitua 


      Presaren zimenduko egurra


      Torrearen paretak harria eta zeparekin eginak daude



      Urdiñola

      Kokapena: Leitzaren eta Goizuetaren arteko mugan Urdiñolan errekan
      X= 592 414 Y= 4 779 357

      1372 urtean, Urdiñolak 12 libra lezta deituriko zerga ordaindu zuen.

      1535ean Laurenz de Bergara azaltzen da burniolako jabe bezala.

      1698ko urtean, arrendamenduko agiri bat sinatu zuten Goizuetako Zibola etxean. Honela dio:

      << Arrendamiento de la ferreria de Urdiñola, en Goizueta por Doña Agustina de Irizar a Don Femin de Huici ante el escribano Martin de Zubiri (...) Testigos: Señora Doña Agustina de Irisarri dueña de la casa de Zivola y de las herrerias mayor y menor de Urdiñola, su casa de avitazion Molino farinero (...) Testigo: Fermin de Huici y Jurdana de Garziarena>>.

      <<Tiempo de arrrendamiento 4 años (...) 800 cargas de carbon cada año en los puestos siguintes: Izaidegaraicoa y debajo del sel de Ytola y la mitad de jaral del puesto de (?)>>.

      <<Menas: en las meneras de Unza de arriba (...) mina negra que se hiciere en las meneras de Malcorre>>.



      Zibola etxean idatzitako dokumentuaren zati bat.





      Dokumentuaren beste zati bat.


      Urdiñola eta Elungo burniola elkarrekin agertzen dira. Esan beharra dago, Elungo burniolak txikia izango zela, izan ere, toki hartan lan egiteko kondizio gogorrak izango zirelako.


      Gurutze gorrian dago Urdiñolako burniola



      Urdiñolaren arrastoak






      Garai batean berebizko obra hidraulikoa egin zuten paraje honetan, erreka bere ibilbide naturala aldatu zioten.  Harkaitza zulatuz tunel bat eraiki zuten, erreka osoa handik bideratuz. Ezkerreko alderditik, betelan handia egina dago, presa betetakoan ura eusteko. Harkaitzan egindako zuloa itxi eta betetzen zen presa, burniolak behar zuen ura kanal baten bidez bidaltzen zuten antaferara.

      Gaur egun Urdiñolako presa zena
      Zulo hau itxitakoan betetzen zen presa.


      Urdiñolako kanala
      kanal hau ere harkaitza zulatuta egina dago.



      Urdiñolako kanala beste aldetik


      Hemen gainean egon beharko zuen antafera


      Errekaren ibilbidea harkaizpean.
      Konpuerta batekin itxiko zuten presa urez betetzeko



      Urdiñolako erreka tuneletik irtetzen


      Meatza erretzeko labea



      Eleuna

      Kokapena: Urdiñolako errekan izen bereko burniolatik 3Km eskas gorago Elun deituriko parajean daude  burniola honen arrastoak. Eskoria edo zepa ugari daude errekan barreiatuta.

      X= 590 848  Y= 4 778 052

      1512 Eleunako burniola berreraikitzeko "licencia real"-a ematen dio Martin de Isasti olajaunari eta 10 urteetan zergak ordaindu gabe egoteko baimena ematen zaio.


      Gurutze gorrian Urdiñola erreka ondoan
      Eleuna burniolaren arrastoak daude


      Presa, kanala eta pareta zahar batzuen aztarnak daude.



      Errekan presako zimenduko egurra azaltzen da


      Elungo kanala


      Kanaleko tunela




      Erreka ondoan pareta zaharrak


      Pareta zaharrak aprobetxatuz,
      zerrintzako eidea eraikita dago




      Zepa konkor bat.
      Honelako asko daude errekan zehar


      Akolako zubia gaur egun


      Han atzean Untzako parajea.
      Hortik ere ateratzen zuten meatza Eleunarako.

      Burniola bakoitzari bere sailak mugatzen erabilitako mugarri bat dugu hurrengoa. Itola garai aldean dago.


      Mugarria bere gurutz eta guzti


      Aresoko burniolak

      $
      0
      0
      Historian zehar Aresoko burniola hauek aipatzen dira: "Ferreria de Areso", "Ferreria Olaberria", Ferreria Macharin" eta "Ferreria Erauspide". Ez da erraza ziurtatzen zein burniolez ari den garai bakoitzean, izan ere, gaur egun Areso eta Leitza bi udalerri desberdin dira; hala ere, garai batean bi udalerri hauek bakarra osatzen zuten, 1770eko urtean banatu ziren arte.

      Gaur egun bi burniolen aztarnak daude Areson: Sutegiko burniola eta Olazarko burniola. Matsaringo burniola egun Gorritin dago.


      Sutegi

      Kokapena: (ETRS89) X= 586 310   Y= 4 771 253

      Gurutze morea dagoen tokian zegoen Sutegiko burniola

      Garai batean burniola zena, gerora barita minerala jotzen erabili zen eta baita aleak igotzeko ere. Gaur egun erabiligaitz dago, presa bota baitzuten 2009ko San Juan egunean.

      Sutegiko etxearen atzean dago burniola eta errota izandakoaren egiturak.


      Sutegiko ataria


      Burniolako arkua sasiak erdi estalirik


      Arkua eta paretak


      Zepadi galanta Aresoko erreka ondoan


      Burni salda gogortua


      Kanal gaineko zubixka


      Presa zegoen tokia gaur egun



      Olazar

      Kokapena:  X= 585 060   Y= 4 769 400

      Matsaringo errekaren ezkeraldean dago Olazar deituriko parajean.


      Gurutze gorriaren parean daude Olazarko aztarnak



      Burniolako zubia



      Zubia bertatik ikusita


      Zepa konkorrak pilean


      Zepa gehiago

      Autobia egin zen garaiean, Olazarko presa bota egin zuten.


      Presa zegoen tokia


      Paraje honetan ere zepak ere badaude



      Matsarin

      Kokapena:  X= 584 800  Y= 4 768 500

      Burniola hau Gorritin egon arren, garai batean Leitza-Aresorena zen.

      Garai batean burniola zena, gerora gorritiarrek errota bat eraiki zuten, hango eraikuntzak aprobetxatuz. Errota honetako akzioak Gorritiko 28 etxeren artean banatuta zeuden. Errotako errotariak bere etxea eta soroak zeuzkan.

      Gaur egun, errota erorita dago. Gainera, baretutako harri asko eramanda daude.

      1818 urteko Matsaringo burniolaren aipamen bat:

      <<Exigir el pago de cierta cantidad que el demandante presto al demandado y que este se comprometio a pagar en hierro de la ferreria de Macharim, sita en Areso. Juan de Goya, vecino de Elduayen contra Pedro de Areizaga, carpintero, vecino de el castillo habitante en Areso>>.


      Gurutze gorrian Matsaringo burniola zegoen

      Matsaringo presa


      Antafera


      Pareta zaharrak


      Arku ederra!

      Matsaringo errekan zehar zepa kozkor ugari daude zabalduta. Hara hemen zepa kozkor horietako bat:





      Matsaringo errota Gorritiko plano zahar batean


      Berastegiko ermitak

      $
      0
      0

      Erdi Aroan zehar erlijio katolikoa sendotu einean, elizak eta ermitak eraiki zituzten inguru hauetan, baita Berastegin ere.

      Eraikin hauen funtzioa gaur egungo "aseguruena" edo "sendagileena" bezalakoa da, kontuan izanik, Berastegiko oinarri ekonomiko nagusia abeltzaintza eta nekazaritza zela izurritetatik, lehortetatik, ekaitzetatik, gaixotasunetatik, piztietatik... babesteko erabiltzen zen.

      Jakina da, Berastegin  hiru emita ( San Sebastian ermita, San Anton ermita eta San Lorentzo ermita) eta ermitatxo bat (Humilladero deitzen zaiona) dauzakagula.

      San Sebastian

      Berastegiarrek "San Sastin" deitzen diogu. Berastegiko eta Aintzerga arteko mendi kaskoan kokatua dago eta bere eguna urtarrilaren 20ean ospatzen da.
      • Bere aipamenik zaharrena XIV. mendekoa daukagu eta San Sastingo kofradiaren aipamenik zaharrena 1541koa dugu. Santu honek gaixotasun kutsakorretatik babesten du, besteak beste: lepra, izurria e.a. Garai honetan, Berastegin honelako hainbat gaixotasun egon ziren, hau dela medio, herritarrak ermita honetara jotzen zuten babes bila kandela zein dirua eskaintza bezala emanez.
      • 1620garren urtean prozesio eta letanik egin ziran Sa Sastin ermita eta basilikara.

      Historian zehar hainbat berrikuntza zein konpoketa egin dira ermita honetan. Ermita honi buruz datu hauek daude:
      • 1660an 200 teila eraman zituzten San Sebastian ermitara. 
      • 1680ean ermitari konponketa ugari egin zitzaizkion.
      • 1700 urte inguruan San Sebastiango "ermitañoak" harrobitik harria ateratze lanetan aritu zen.
      • 1713an zeinbat konponketak egin ziren.
      • 1716an San Sebastian ermitako ezkila kendu zuten
      • 1717an ermitako aldarea erori zela eta, zakarrak ateratzen egindako gastua azaltzen da.
      • 1720 urte inguruan, ermita zaharra bota eta berria eraiki zuten. Beraz, gaur egun ezagutzen dugun eraikina garai honetakoa da.
        • Hargin lanak Arregi anaiak egin zituzten. 
        • Ermitako zuraren basalana (haraitzak) Leitzan egin zituzten.
        • 7 000 teila egin zituzten Aintzergako teilerian, ermitari teilatua egiteko.
      Ermita honetan, ermitañoen aipamenak azaltzen dira.Nik aurkitu ditudanak hauek dira:
      • 1627an Berastegiko erregidoreak, alkatearen eskuetan uzten du San Sastingo ermitañoa izendatzea. Honek Joan de Urbieta izendatzen du.
      • 1633an San Sastingo ermitañoa den Joanes de Urbietak eta Txartiko Martin Antziolak hitzarmen bat egiten dute, behi azienda ustiatzeko elkartea sortuz.
      • 1665ean Domingo de Aguirre. Bederatzi urtetan ikazkin aritu ondoren, bi urte zeramazkin ermitaño. Bere emazteak Francisca de Gorostiçu zen eta seme bat zeukaten.Honela dio testuak "no tiene vecindad ni casa, ni otros bienes ni raiçes" 
      • 1667an Martin Lizartza San Sastingo ermitaño berria izendatzen dute, adin handikoa den Domingo Igoaren ordez. Honela dio dokumentuak: "Hera de edad de quarenta años y persona libre y de buena vida fama y costumbres desea ser hermitaño por su mucha virtud para mas servir a Dios nuestro señor".
      • 1674an Lorentzo Etxeberria ermitaño berria izendatzen dute, aurreko ermitañoa (Domingo Igoa) hil baita. Honela dio paper zaharrak: "era de edad de treinta y dos años poco mas o menos, y persona libre, onesto, de buena vida, fama y costumbres desea ser ermitaño por su mucha virtud para mas servir a Dions Nuestro Señore de la dicha ermita y basilica de San Sebastian; y por el y en su nombre Francisco de Echeverria y Laurenza de Echeverria sus hermanos que se allavan pressentes vezinos de esta dicha villa prometen de dar para cosas mar urjentes que a la dicha ermita se le ofrziere cien ducados de vellon..."
      • 1703an Lorentzo Etxeberria ermitañoa hil egiten da eta berehala Juanes Aierdi ermitaño berria hautatzen dute.
      • 1725an Juanes Aierdi hil egiten da eta Juan Lizartza aurkezten dute ermitaño kargua betetzeko.
      • 1754ean Juan Lizartza hil egiten da eta Pedro Iparragirre Matxinea izendatzen dute ermitaño kargurako.
      • 1770 urte inguruan erregeak agindu bat eman zuen: Seroren eta ermitañoen karguak kentzeko eta haien ordez sakristauak beteko zutela ermitako zein elizetako karguak.
      • 1770eko urtean Berastegiko udalbaltzak eta eliz kabildoak jakinarazten dute San Sastingo baselizan sakristau bat dagoela eta San Lontzoko ermitan zein elizan serora bana daudela. Bien karguak berdinak omen dira. Honegatik, erregearen aginduz serora hiltzean sakristau bat izendatu beharko dutela adierazten dute.
      • Urte berean, San Sastin baselizako ermitañoa den Simon Arregi eta San Lontzo baselizako serora den Ana Maria Berastegik Iruñeko prokuratzaile den Manuel Villarren aldeko ahalorde-gutuna bidaltzen die. Bertan, serorak eta ermitañoak sakristauengatik ordezkatuak izango direla jakin dutela adierazten dute eta bere kargua betetzen jarraitzeko baimena lortu dezan eskatzen die.
      • XVII mendean azken aldera Joan de Urbieta izeneko ermitaño bat azaltzen da.
      • Gaur egun  ermita honek ezkilarik ez dauka, baina garai batean bazuen.
      • 1998. urtean konpoketa handiak egin zizkioten ermitari. Erortzen hasitako partea, teilatuko zuraje guztia eta teila berriak jarri zizkioten. 

      San Sastiñ goitik ikusita.



      Lehengo aldarea.


      Orain dagoen irudia.

      Berritze lanetan


      Garai bateko korua

      Ermita handia eta sendoa


      Sarrerako atea


      Atearen eskuinetara ur bedeinkatu ontzia


      San Sastingo sukaldea

      San Anton

      Santu honek etxeabereekin suerte ona ematen du. Urtarrilak 17an ospatzen da bere santu eguna eta Berastegin ohitura da etxe eta baserriko animaliak bedeinkatzera eramatea.

      Ermita hau 1675. urtean eraiki zen. Berastegitik Leitzarako errepidearen mendatearen gainean zegoen, horregatik, gaur egunean paraje honi San Anton Zar deitzen zaio.

      Ermita honek ere konponketa ugari izan ditu historian zehar:

      • 1714an teilak eraman zituzten San Anton ermitara
      • 1720ean San Anton atariko harkaitz puskatze eta garbiketa lanak egiteagatik Arraraz jaunari ordaintzen diote.
      • Urte berean, 4 000 teila jarri zizkioten San Antongo ermitari.
      • 1916ko apirilean San Antongo ermita erortzeko arriskuan zegoen, zimenduetan ura azaldu eta paretak egonkortasuna galdu zutelako. Batzuek ermita lekuz aldatu behar zela proposatu zuten eta Udalak lekuz aldatzeko ideiaren kontra azaldu zen. 
      • Urte bereko ekainean ermitaren parte bat eraitsi zen. Ermita berria eraikitzeko asmoa agertzen da. Proiektu berri hau G. Eizaguirre arkitektoak burutzen du.
        • Ermita berria eraikitzeko Arrimakilleta parajean Pateo etxeko lur sailean.
        • 1616ko agorrean ermita berria eraikitzeari ekin zioten. 
          • Lehenbizi, San Anton Zarreko materialak behera ekarri zituzten. 
          • Eraikinak ermita zaharraren neurri berdinarekin eraiki zuten.
          • Ermita berriari eranskin batzuk eraiki zizkioten: Sarrerako karrea, kanpantorrea eta bi sahietsetako sakristia eta aldagela.
          • Hargin lanetan Martin Aranalde (Patxikutorre), Martin Jose Alduntzin (Maintzene), Jose Maria Saizar (Urlo) eta Francisco Aranalde (Dendatti) aritu ziren. Peoi lanetan berriz, herritarrak aritu ziren araldi lanetan bezala.
          • Bitxikeria bezala, dokumentuak sartu zituzten eskuin alderdiko arkuaren parean paretean saretuta. Dokumentuetan, eraikuntza honetan aritutako langile eta kostuen datuen berri ematen du.
        • 1917an bukatu zituzten emita berria eraikitzeko lanak. 
      • Pasa den mendeko 70. hamarkadan, santuaren irudia ostu zuten eta 2009an beste lapurreta bat izan zen.
      • Gaur egun dagoen San Antonen irudia Luis Erasok egin eta oparitua da


      San Anton egunean berastegiarrak goizean mezetara joan eta gauean afari eder bat egiteko ohitura daukagu eta bixiguarekin baldin bada hobe!


      Ermita zaharra zegoen tokia.


      1887ko urtean, Tolosatik Leitzarako errepidea berria egin zenean, ermitako sarrerari koska gelditu zitzaion. Honi konponbidea emateko, eskailera batzuk eraiki zituzten. Hori dela eta hurrengo krokis hau egin zuten:


      Ermita zaharraren aurre-bista eta goi-bista

      Hurrengo argazkia 1897ko urtekoa da. Bertan, Tolosako zapel fabrikako Eloseguitarrak eta San Anton ermita zaharra agertzen dira.

      Argazkian ezkerretara dagoen gizona berastiarra izan behar du,
      zein etxetakoa ote zen...



      San Anton ermita gaur egun



      Ermita gaur egun

      Sarrerako arkua eta errejaren burniak goiko ermita zaharrekoak dira



      San Antongo aldarea




      Sarrerako ur bedeinkatu ontzia, dotore banetua.

      2009an teilatuko zulo hori egin eta sartu ziren lapurrak



      Salorentzo

      Santu honi era askotara deitu izan zaio: Laurente, Laurent, Lorente, Lorentzio, Lorentzo, Lontzo, Lontxo...

      Santu honek pertsonen gaitzak sendatzen ditu, batez ere azalekoak: lepra, lehena, haunditsu, bixike...

      Berastegiko Udalerriaren erdi-erdian kokatuta dago. Abuztuaren 10ean ospatzen da santuaren eguna. Berastegiko patroia izateaz gain, Berastegiko eskudoaren zati batean ere agertzen da.

      Ermita hau XV. mendekoa da.

      1620 garren urtean prozesio eta letani egin ziran "San Laurente" ermita eta basilikan

      1728an 27 erreal ordaidu zituen udalak otsoen kontrako konjuro batetan.

      1743ko urtean letaniak egin ziren Salontzon. " Para serenar y mejorar el tiempo... en la vasilica del glorioso San Lorenzo martir ". Urte berean errogatibak atera zituzten Salontzo eta San Sastin ermitan. Auskalo ze gertatzen zen eguraldiarekin.

      Ermita honek ere hainbat konponketa izan ditu historian zehar:

      • 1570ean San Llorenteko baselizan Andres Sagastiberria maisu harginak 12 dukat kobratzen ditu egindako berrikuntzengatik.
      • 1571 urtean Berastegiko kontsejuak eta elizak hauxe aipatzen dute: Juanes Rementaritegik San Llorenteko baselizarako limosna eskatu duela Gipuzkoako herrietan. Honela deskribatu zuen Juanesek: "honbre moço flaco y enfermo de toda su persona y manco de su mano ezquierda. Eta honela deskribatu zuen San Lorenteko baseliza: "vasilica donde mucha gente suele tener deboçion significamos como aquella es pobre". Hala eta guztiz ere, ez dakigu zenbateko laguntza iritsiko ote zitzaion gizon honi.
      • 1646an Martin Gazpio Zamarginek bere hilburukoan egiten dueneko aipamen bat hau dugu: "que el maestro don miguel arriaga difunto rrector que de esta villa, de su motivo propio y con sus bueyes me traxo a las puertas de mi cassa ubnas piedras labradas para hazer la puerta principal de esta cassa de çamarguin". Baina handik egun batzuetara harriak hartu eta eraman egin zituen apaizak berak. 
      Ekintza honengatik ez zuen ba erretore honek aingeruen ipuina asmatuko?? Zamargingo etxe ataritik San Lontzoko ermita egiteko aingeruek ematen zituztenekoa alegia. 
      • 1697an San Lorentzoko basilikan konponketak egin zituzten.

      • 1714 urtean tximista batek San Lontzoko kanpantorrea eta teilatua bertan behera bota zituen. Hau dela eta, Miguel Arregi hargina eta eliza kabildoa zein udalbatzaren arteko hitzarmena egin zuten berrikuntza lanak egiteko.

      • 1714ean 174 kintal kare eraman zituzten ermitako berrikuntzak egiteko. 
      • Garai berberean kanpantorreko ezkila kendu zuten eta santuaren irudi berria jarri zuten aldarean.
      • 1828ko urtean  "por resultas de una centella se quemó la hermita titulada de San Lorenzo patron de Berastegui". Tximista honen eraginez, eraikuntzaren erdia eraintsi zuen eta segituan konpontzeko dirurik ez zeukaten. 
      Bi tximista hauez gain, gerora ere behin baino gehiagotan sartu izan da tximista San Lontzoko ermitaren inguruan. Horietako batean, ardi mordoska bat erre zuen eta esaten dutenez, putreek ere ez omen zuten jaten erretako ardi haragirik.
      • 1844ean patronatuak dirua osatu zuen ermita berria eraikitzeko. Tolosako Simon Olano (maestro de obras y agrimensor) egin zuen proiektua. Bertan, datu zehatzak agertzen dira eraikin berria nola eraiki behar den azalduz:
        • Eroritako ermitaren harriak erabiliko dira. Gehiago behar izanez gero, berriak ekarriko dira.
        • Morteroa aurrez egin beharko da. "Mezkla" 2/3 kareaz 1/3 hondarra edo buztinaz egingo da.
        • Teila: 6 600 teila beharko dira eta 90 teila gailurrerako eta egatzerako erabiliko dira. 2/3 bata bestearen azpian sartuta (solapado)eta ongi asentatuta egongo da.
        • Zurajea haraitza edo gaztaina izan behar du.
        • ...
      • Kaipirioak Erkaizti parajetik eta zuraje handia (astazaldi, goiaga etab.) Goroszelaietatik.
      • Atea: "por once codos cuadrados de puertas de quicio y armazon a 14 R. codo a toda costa, con clavos de cinco pulgadas con cabezas de circulo de un duro bien lucido". Beraz, ate berria egiteko iltzeburu borobila eta garai horretako duroaren neurrikoa izan behar zuen


      Kondizio hauek eta beste batzuekin eraiki zuten ermita berria. 1845ko abuztuaren 2an Berastegiko udalak San Lorentzo Berastegiko patroia denez, bertan meza ematea nahi zuen. Ermita berria bedeinkatu beharra zegoenez, baimena eskatzen dio Berastegiko presbitero eta erretoreak den Don Andres Obinetak Iruñeko artzapezpikuari.

      • 1917ko urtean "Domingo Salveredi e Hijos "ordainduta, Gasteizen egindako kanpaia berria, jarri zuten ermitan. Baita ermitaren bueltan dauden 30 pago landare ere.
      Ezkila hori garai batean ezkil-horma batean zegoen kokatuta, ermitaren teilatuko atzeko aldean Pasa den mendeko 80.hamarkadan ermitaren barruan jarri zuten, bere burnizko egiturarekin.
      • 1981an Berastegiko jubilatuek ermitan eta San Lontzoko iturrian txukuntze lanak egin zituzten. 


      Ermitaren argazki batzuk:


      Garai batean ezkil-homa teilatuan zeukan.



      Ermita atzetik ikusita.
      Honozko atetik sartzen da Salontzoko sukaldera.



      Salontzoko aldarea


      Teilatuko zurajea.
      Ezkerretara kanpaia


      Ermitaren sarrera


      Salontzoko sukaldeko sarrera


      Atearen ondoan ur bedeinkatu ontzia


      Ateko iltzeak.
      Garai bateko duroaren neurrikoak

      Duro honen neurriko iltze buruk egin zituzten atea josteko


      Kanpaia

      Azaleko gaitzen bat sendatzeko modua: Arotzari eginarazitako iltze berriarekin zauriaren tokian igurtzi eta iltze hori santuaren ondoan jarriz sendatzen omen ziren gaitzak.

      Santuari eskaera egiterakoan erabilitako iltzeak


      Salontzo egunean meza.

      Lehen Berastegiko udalak aguardienta eta galletak ematen zituen ermitara. Aspaldiko urte hauetan Basurde KE koek ematen dute hamarretakoa.

      Meza ondorengo hamarretakoa Salontzo egunean

      Ermita baino beheraxeago dago Salontzoko iturria.1906ko urtean udalak kompondu zuen iturri hau eta 1981ko urtean beste txukundu bat eman zioten iturri honi.


      Iturria eta aska


      Salontzo-txiki

      Humilladero edo errezatzeko toki hau Zamargin etxe atarian dago. Garai bateko "camino real" edo errepide nagusia eta Mugaga aldetik datorren bidegurutzetik gertu.

      Eraikin hau 1541ekoa da.

      1896 Zamargingo amerikanoak Berastegira etorri zenean etxe atariko ermitatxoa konpontzeko gastuak egin zituen eta bukatutakoan Jose Ignacio Lizarza erretoreari ermitatxoaren  giltza eta "cepillo"edo limosnen kutxatxoaren giltza eman zizkion. Erretoreak Zamargingo emakumeari eman zion giltzetako bat, ermita honen zaintza egin zezan.

      Aspaldiko urte hauetan zamargindarrek zaindu dute eta egun jarraitzen dute. 2014an Zamargin etxeko Aitor eta bere lagun Lontzok erretila berria eta inguruari txukunketa berria eman zioten.

      Lehen zegoen santuaren irudia hezetasunarengatik desitxuratuta zegoelako kendu zuten eta iaz santu irudi berria jarri zuten bertan. Bejondeiela!





      Lehengo irudia

      Harrizko gangaz edo bobedaz
      egina dago ermitatxoa


      Gaur egungo irudi berria. San Lorentzo, parrila eta guzti!


      1896an jarri zuteneko oroigarria


      Amerikanoak utzitako giltza


      Iaz jarritako plaka erdaraz.


      Emitaren lurra losez egina


      Ur bedeinkatu ontzia


      Zamargin baserria gaur egun

      Berastegiko ospitala

      Garai batean ospital bat izan zen inguru hauetatik pasatzen ziren behartsuei, gaixoei etab.-ri zerbitzua eskaintzeko. Martin Etxenagusia izan zen ideia honen sortzailea eta horretarako bere diru eta hondasunen parte handi bat utzi zuen proiektu honetarako. Hasiera batean, Areiztungo Simone etxean Ospitala izateko jarri zuen, baina urte batzuen buruan Buztinsoro parajera leku aldatu zuten udalak eta elizak etxe bat erosiz.


      1573 urtean Martin Etxenagusia Berastegiko erretoreak ospitale bat sortzen du Berastegin pobre eta erromesentzat, honela dio 1578ko bere hilburuko dokumentuak Ospitaleko etxeari buruz: "...para recetar e acoger a los pobres de Dios, peregrinos e caminantes que piden () que en la casa de Areiztun que asi tengo conprada de los dichos Miguel de Gorostidi e su muger, rreparando aquella como conbiene de mis bienes propios, en una camara se pongan quatro caxas de camas y en ellas quatro camas buenas de pluma, con cada dos cobertores de lienzo () ninguno de ellos se consienta estar mas de un dia e una noche e luego sean echados si acaso no fueren muy enfermos () conbiene tengan para calentar () una cozina que sea en lo baxo de la dicha casa...".
      Dokumentu honen arabera, Areiztungo etxe horri garai batean Etxenagusia etxea bezala ezagutzen zen, eta gaur egun Simone bezala ezagutzen dugu.

      1579 urriaren 11n Berastegin, udalak eta elizak Ospital bat izateko etxea erosi zioten Gazteluko Domingo eta bere semea Joanes Argarateri; honela dio agiriak: "...Venta Real de una cassa con su Uerta pegante a ella en el termino llamado Buztinssoro ... A precio 170 ducados...".

      Ospitalero izandako batzuen zerrenda:

      • Paskoal Gorostizu eta bere emaztea Milia (1581)
      • Miguel Ayerdi (1594)
      • Felipe Buztinsoro (1631)
      • 72 duketa  kobratzen ditu azken sei urtetako soldata Lucia Zubiaurrek (1633)
      • Joanes Anziola Santuru diruzaina (1639)
      • Francisco Marichalar (1647)
      • Juan Bauptista Yparraguirre azken 9 urte hauetan ospitalean lanean aritu ondoren, bere postua Pedro de Yparraguirre Machineari uzten dio (1750)
      Gaur egun Ospitala zeneko etxe horri Sabilla handina eta Ospital deitzen zaio. Honek arrazoi garbia dauka, izan ere, erdiz ezkerretakoa zen Ospitala  eta erdiz eskuinetakoa Sabilla. XVII.mendean Sabil bezala agertzen da zenbait dokumentuetan.

      XVIII. mende erdialdera diputazioak herri handietako ospitalak jarraiarazi eta herri txikietakoak ixteko agindu zuen, bestela pobreak, alperrak eta atorranteak ugaritu egingo baitziren. Hala eta guztiz ere, Berastegiko ospitalak irekita jarraitu zuen.

      Ospitalaren amaierako zehatzik ez daukat baina 1790 urte inguruan kaxan oso diru gutxi zeukatela esan beharra dago.


      Ospital etxea gaur egun
      Atez eskuinetara ur bedeinkatu ontzia


      Ikuiluko ate ondoan ur bedeinkatu ontzia bere gurutz eta guzti



      Berastegiko errotak

      $
      0
      0
      Artikulu honen bidez, Berastegin eta Elduan izan diren erroten berri eman nahiko nuke. Garai batean, zereal aleak igotzeko lan hauetan, baserritarrek lehendabizi eskuz xehatuko zituzten. Gerora lan berbera, urak mugitzen zituzteneko errotarrien bidez egiten zuten.

      Berastegin ekoizten ziren aleak garia,oloa, artatxikia (mijo) eta 1600 urte ingurutik aurrera (Ameriketatik ekarrita) artoa ziren. Garai horretan, zereal hauek oinarrizko elikagaiak zirenez pertsonak zein ganadua elikatzeko funtzioa zuten.

      Garai batean, errotak harriekin eta, batez ere, zurarekin eraikiak ziren. Uraldeak eraikin hauek askotan botatzen zituztenez, errotaren eraikinak (presa, kanala, antaferak e.a.) harriz eraikitzen hasi ziren, sendoagoak izan zitezen.

      Aipatzekoa da, hasiera batean erroten jabegoa udalarena zela, baina Konbentzioko gerra (1793-1795) eta Independentzia gerra (1808- 1814) zirela eta, udal ondasun asko enkanteetan saldu zirela. Hortaz, Berastegiko lau errotak udalaren jabetza izatetik, jabetza pribatura izatera pasa ziren.

      Industria honetan erabilitako terminologia berezia zen, hau da, ofizio honetan erabiltzen ziren tresnak eta neurriak izendatzeko, hitz jakinak zeuzkaten. Gaur egun galtzear daude.

      Neurriari dagokionez, hauek erabiltzen ziren:

      • Lakaria: Lakaria definitzeko honela dio hiztegi zaharrak:
      Laca. Escudilla de fierro de cabida de la vigésima parte del robo, que solía haber en los molinos del rey, por los años 1375, y servía para tomar con ella por cada robo una medida rasa, que debe ser el veinteno del robo por su molendura.
       Galdezka ibili naiz errotari zaharrei eta errotara joaten ziren jendeari ea zenbatekoa zen errotariak alea igotzeagatik kobratzen zuena: Batzuek diote zakua dezente arindua bidaltzen zuela eta zenbait errotariek gehiago kobratzen omen zutela besteek baino. Hala eta guztiz ere, errotari pare batek esan didatenaren arabera, igotako 10 Kg-tatik 1 Kg errotariarentzat izaten omen zen errotariaren laka
      Pisatzeko lanetarako, errotariek "erromatar balantza" erabiltzen zuten. 

      Hurrengo argazkian, garai batean erabilitako lakari batena da:

      Lakari bat


      • Gaitzerua: Honen neurria 4 lakarik osatzen dute.

      Hara hemen garai bateko gaitzeru baten irudia:


      Gaitzeru bat


      • Hanea: Neurri hau 4 gaitzeruz osatua zegoen. Normalean zaku bat izaten zen.
      • Nafar aldean, neurri berdintsuak erabiltzen zituzten, baina beste izen batzuk erabiltzen zituzten: 
        • Almute 
        • Erregue 
        • Erregu erdie
      • e.a.
      Erregu erdie



      Errotariak kobratzen zituzten "lakak" gora behera handiak izaten zituzten jendearen artean. Baserritarrarentzat asko iruditzen zitzaien errotariak kentzen ziona, eta errotariarentzat berriz, tamainakoa izango zen bizimoduari aurre egiteko.

      Berastegiar batek honela kontatu zidan: Errotariak laka kentzeko garaian, aspilatik irina palan hartu eta "klak hau jabearentzako eta klak hau neretzako..." egiten omen zuen. Martxa horretan, baserritarrari zakua ederki arindua geldituko zitzaion.

      Bertsolariek ere hartu izan dute parte gai honen inguruan, honelako bertsoak bota zituzten Txirrita eta Pello Elizegi errotariak (Pello Errota deitua):






      Lehen aipatu dudan bezala, garai batean errotak udalarenak izaten ziren eta alokairuan jartzen zituen epe jakin baterako. Kobratu behar zitueneko errentari makila deitzen zioten.

      Hara hemen nola definitzen duen hiztegi zaharrak:
      Maquila, s.f. Porcion de grano de harina que corresponde al molinero por la molienda || La medida con que se maquila. || La vigésima cuarta parte de una fanega. 

      Errotarriak

      Errotaren zatirik garrantzitsuenetako bat errotarriak ziren . Irina ateratzeko, alea bi errotarrien kontra bueltaka igurtziz xehatzen zuten. Horretarako, errotarriaren marrazkiak edo koskak egoera onean egon behar zuten, hauek denborarekin gastatuz joaten baitziren.

      Hortaz, errotariaren lanetako bat errotarriak zorroztu edo koska berria ateratzea zen; horretarako, errotarriaren gainean zankalatra jarri eta zizel batekin berritzen zion koska. Errotarriari koska atera ondoren, alderdia laua uztea zen hurrengo zeregina, lan hau bufardatuz egiten zuten.

      Esan liteke, zeregin hau ofizioko sekretua ere bazela, izan ere, inork ez ikustearren askotan errotariek lan hau gauez egiten baitzuten.

      Zorroztutako harriak prestatu ondoren eta erabiltzen hasi behar zutenean, lehendabiziko bueltak egokitzeko izaten zen. Horretan, gutxi gorabehera anega erdi bat ale behar izaten zen. Errotari ohi baten arabera, irin hau harri-hautsez zikinduta egon ohi zenez, ikuilu bazterreko behi pinttoarentzat izan ohi zen.


      Errotarri bat bere marrazkiarekin


      Landugabeko errotarri bat


      Errotarriak egiteko harririk hoberenak Igeldo edo Andatza mendikoak dira. Paraje hauetako harriekin egiten ziren zorrotz harri, dezdera eta errotarri asko. Berastegiarrak ere aspalditik hasi ziren paraje hauetatik errotarriak ekartzen herriko errotetara. Adibide bezala, 1568 urteko agiri batean Berastegiko Joanot Berroetak Usurbilgo Joanes Ichascueri 78 duketa ordaintzen dizkio herriko errotetarako 5 errotarriak egiteagatik.

      Hala eta guztiz ere, Berastegiko harrobietan ere errotarriak ere egiten ziren. Dena den, igeldo-harri bezain kalitate onekoa ez dira:
      • 1678 urtean Gorosmendi parajean errotarri bat egin zuten Arrosiko errotarentzat.
      • 1679 urtean Akezu parajean errotarri bat egin zuten Arrateko errotarako.

      Hurrengo argazkiko harri hau Plazaola inguruko parajean dago. Errotarria egiten hasi eta bere horretan utzi zuten. Baten batek etxeko atarira eramaten saiatu arren, pisu astuna duenez, bertan utzita dago. 


      Plazaola parajetik gertu dago errotarri gai hau


      Hurrengo argazkian, Magreb-eko eskuzko errota azaltzen da. Basamortuan ura urri izaten denez, oraindik leku askotan erabiltzen dute garia igotzeko tresna hau.


      Aleak igotzeko eskuzko errota.
      Goiko harria bueltaka jarri eta behekoaren kontra igurtziz xehatzen du alea.



      Berastegiko errotetara bueltatuz, herrian 4 errota gune zeuden: Elduko errota, Arrosi, Olloko eta Arrate.


      Elduko errota

      Aurkitu dudan bere aipamenik zaharrena Donostiako San Bartolome komentuan aurkitzen zen (gaur egun galdua omen dago). Bertan, Elduaerrotaren ondoko lur sail batzuen salmenta dela eta, errotaren berri ematen du.

      1312an Tolosan sinatutako idatzi batean honako hau dio:
      << Sancho Miguel de Elduayen, Miguel Martinez de Belaunza y Garcia Miguel venden al convento de San Bartolome todas las heredades que les pertenecen en Eldua, por precio de trescientos sueldos sanchetes>>. 
      Sailen kokapena:

      << ...desde el molino de Eldua fasta el arroyo que es entre Berrovi e Eldua e desde el agoa mayor de Elduaraxe fasta la bustaliza de Leyçarraga, tierras e heredades maçanales, fasta el dia dóy...>>.

       Aipaturiko lur sailak hurrengo planoan azaltzen dira gutxi gorabehera:





      Errota honi buruzko zenbait datu kronologikoki jarriak:

      • 1556 urtean, Elduako bizilagunek Baltasar Larrandobunori Elduaerrota deitutako errota 13 dukat eta 7 errelen truke alokatu zioten.
      • 1593 urtean, Tomas Igoak eta Martin Arbidek 19 dukat eta 9 erreal ordaindu zizkion auzoko errotaren makilaren truke.
      • 1655 urtean, Domingo Garaicoecheak Elduako errota alokatzeagatik 29 duketa ordaindu zizkion Berastegiko udalari.
      • 1679 urtean, Elduko errotaria (emakumezkoa) erail zuten: <<...muerte que subcedio en el molino de Eldua...>>. Hiltzaile hura Berastegiko kartzelan preso zegoela, paretean zulo bat egin eta ihes egin zuen: <<...preso que huyo de la carcel, estando en ella por la muerte de la molinera...>>.
      • 1686 urtean, Juanes Garaicoecheak Elduako errota ustiatzeko 194 erreal ordaindu zizkioten.
      • 1688 urtean, Miguel Garaicoecheak Elduako errota ustiatzeko 22 erreal ordaindu zizkion Elduako auzoari.
      • 1718 urtean, Elduko antaferak sinatzeko akordioa sinatu zuten udalbatzak, Miguel Belaunzaran, Andres Minteguiaga eta Miguel Chaconen artean.
      • 1734 urtean, udalbatza eta Eldua auzoko auzokideen artean egindako akordioa. Bertan, errota berri bat eraikitzeko asmoa azaltzen da. Eraikin berri honek hiru errotarri izango zituen: bat garia  eta beste bi artoa igotzeko.
      • 1735 urtean, Elduko errota berria egiteko hauek dira udalbatzan hartu zituzten erabakiak:
        • Hargintza lanak egiteko baldintzak zehazten dira. Juan Antonioren bermatzaileak: Domingo Arbide, Tiburcio Salberredi, Fancisco Ignacio Obineta, Ignacio Olaechea eta Miguel Arrue.
        •  Miguel Arregui arduratzen da errota berrian zurgin lanak egiteko.
        • Harginen arteko hitzarmena. Pedrok errota eraikitzeko behar duten adina zepa eramango die errota berrira. Zepa Ibarrako Azcue burdinolan hartuko du.
        • Berastegiko Pedro Iparraguirre Arbide zein Juan Antonio Echeberria Meakak eta Berrobiko Francisco Eceiza harginek, Eldua auzoan eraikitako errota aztertu dute.
      • 1737 urtean, Eldua auzoko Juan Garaicoecheak udalbatzari Eldua auzoko errota zaharren ondoko lursail bat saldu zion 496 errealen truke. 
      Datu honen arabera, errota berria eta etxea eraiki zituzten zaharraren ondoan.
      •  1810 urtean, Berastegiko herriak eta bere izenean mandatariak, Juan Antonio Argiñarenari Elduko errota saldu zioten 20 478 errealen truke.
        • Juan Antonio Argiñarenak bere semea Pedo Manuelei errotaren zati bat ematen dio herentzian. 
      • 1812 urtean, Elduako errotaria erail zuten.


      Gaur egun Elduko errota eta etxea desagertuta daude. Kalparsoro papelerako etxeen ondoan zeuden.

      Bitxikeria bezala, Elduko errotan bizi izan zen Hernaniko Antonio Etxeberria ijitoa. Familia horretako haur asko jaio ziren errota honetan.








      Arrosi



      Berastegiko planoan Arrosi


      Arrosi errota Berastegitik Elduain alderako bidean dago kokatuta, Arrosi parajean. Historian zehar izen desberdinekin izendatua izan da, hala nola: Arreosi, Arraosi eta Arrosi



      Errota honi buruzko zenbait datu kronologikoki jarriak:


      • 1541 urtean, Orexako maisu Domingo Iribarrenek Arreosiko errotan urtegia eta beste berritze lan batzuk egin zituen.
      • 1559 urtean, Berastegiko kontzejuak Maiztertegi etxean bilduta Arraosiko errota alokatu zuten 6 urtetarako. Errota Santiago Lizarragak hartu zuen.
      • 1567 urtean, Berastegiko kontzejuak Elduaingo Joanot Berroetari enkantean eman zion errota 3 urterako, 121 duketatan hartu zuen.
      • 1567 urtean, Joan Gorostizuk 44 duketa ordaindu zizkion Arrate eta Arraosiko makilengatik Berastegiko kontzejuari.
      • 1569 urtean, Berastegiko kontzejuaren eta Iñigo Inzaren arteko hitzarmena. Inzak Arraosi errotako presa eraiki behar zuen 55 duketaren truke.
      • 1576 urtean, Berastegiko kontzejuak auzokideei Arraosi eta Arrate udal errotak konpotzeko laguntza eskatu zien.
      • 1594 urtean, udalbatza eta Katalina Gorostizu alargunaren arteko hitzarmena aipatzen da. Udalbatzak Gorostizuri zor zion kopurua (104 duketa) ordaintzeko. Arrate eta Arraosi errotetako makila eskualdatu zion.
      •  1646 urtean, Berastegiko udalak Esteban Saizar eta Pedro Sorreguieta herriko zurginek eta Elduaingo Martin Echeberria zurgina ikuskatzaile lanak egin zituzten. Presa txiki bat eta ubide zabalago bat agindu zuten Arrosiko errota txikiarentzat.
      • 1719 urtean ere berrikuntzak egin zituzten. <<..se hizo una gavella o conduta nueva de Aya en el Voqueron de la antipara de Arrosi...>>.
      • 1724 urtean, Berastegiko Martin Tapia errotariak jakinararazi zuen goiko errotarriaren zabalera txikiagoa zuela, baina honek ez ziola kalterik sortuko lanari. Gaineratzen du, Lasarteko Geronimo Mendizabalek landu zitueneko errotarriak ongi landuak zeudela.
      • 1756 urtean berrikuntza garrantzitsuak egin zituzten Arrosiko errotan. Miguel Saizarrek hartu zuen harriak garraiatzeko betebeharra; bestalde, Pedro Ustoak zura garraiatzeko betebeharra hartu zuen.
      • 1769 urtean, Berastegiko udalbatza eta Juan Bauptista Artolaren artean akordioa egin zuten. Arrosi eta Arrate antaferak berritzeko behar adina kare bizia eramateko 73 pesoren truke.
      • 1812 urtean, Probintziak eskatzen zizkion zergak (Frantziaren aurkako gerra dela eta egindako gastuak) ordaintzeko nahiko diru ez zegoenez, Berastegiko Udalak Arrosi errota saltzea erabaki zuen 22 633 errealetan.
        • Berastegiko Udalak Manuel Otamendiri (Jakas) Arrosiko errota 20 000 errealen truke saldu zion.
      • 1842 urtean, Arrosiko errota handiaren eta txikiaren jabeek Sebastian Iribasi 3 urtetarako alokairuan eman zizkion. Alokairu honetan baldintza ugari zehazten dira, hala nola: alokairua ordaintzeko 3 anega arto eta anega bat gari ematea.



      XIX.mendearen azken aldera, Udaleko jabegoko erregistroan datu hau azaltzen da:


      Arrosiko errota handiaren eta txikiaren jabegoa
      Miguel Antonio Otamendirena da.

      Errota honetan XX.mendeko 50.hamarkadako hasiera aldean gelditu zen. Azken errotaria Ursino Aranalde izan zen.

      Bitxikeria bezala, 1870 inguruan errota honetan Zapelzuri deituriko errotari bat egon zen. Jendeak kontatzen duenez, istorio zelebre asko kontatzen omen zituen, hara hemen pare bat:

      Arkakusoak

      Salontzo jai bezperetan, Zapelzuri lanean ari omen zen eta bat-batean errota maillak, maillak, maillak! errotak moteldu eta gelditzea egin omen zuen, "ze ote du honek?".

      Joan omen zen antafereta eta zuloa arkakuso pila batez itxita harrapatu omen zuen. Haga bat hartu eta zirikatuz libratu omen zuen, "ñeo! ze ote da gaur horrenbeste arkakuso egoteko hemen!" galdetu omen zion bere buruari.

      Iluntzean kalea etorri zenean, Berastegiko zelaian berebiziko lixu pila (erropak lehortzen lurrean zabalduta) ikusi omen zituen. Orduan argitu zuen nondik joan ziren horrenbeste arkakuso!.


      Igotako zaku artoa nork eraman?

      Zapelzuri hori errotan zegoela, hiru emakume kontuak esanez iritsi omen ziren hiru astorekin zaku bana bizkarrean zituztela. Arrosira iritsi zirenean errotariak zaku bat bakarra zeukala igoa esan zien eta hura nori eman?!

      Orduan, hasi omen ziren hiru emakume horiek eztabaidan, batek "ni presa haundiagoa diñet" eta besteak "ni lehenago etorri natxon". Zapelzurik irtenbidea eman nahian, esan omen zuen "beno, beno beno... Pakea behar diñeu! Apustu bat egingo deu norbeak be soinetik golpean arkakuso gehiena ateratzen dituenak eramango diñ igoa dagoen zakua". Hiru emakumeak ados agertu ziren.

      Lehenbiziko emakumeak eskua bere kolkora sartu zuen eta arkakuso BAT atera zuen. Bigarrenak eskua sartu zuen bere galtzarbera eta BI  arkakuso atera zituen "irabazi izangoñet horratio" esan omen zuen emakumeak. Hirugarrenak apustua estu zeukala ikusirik bi behatzei txistuarekin busti eta gonapera eskua sartu eta azpi horretatik  HIRU ARKAKUSO atera omen zituen!

      Igotako zakua hirugarren emakumeak eraman zuen etxera!




      Gaur egun honela dago Arrosiko errota handia:

      Presa


      Presa


      Ondo landutako harriekin egindako antaferak


      Antaferak. Zapelzurik hemen aurkituko zuen arkakuso pila!


      Bi errotarri


      Errotaren beste ikuspegi bat


      Arrosiko errota ttikia

      Errota hau Urtsinoren errota baino beheraxeago dago kokatuta.

      Errota honi buruzko zenbait datu kronologikoki jarriak:
      • 1645 urtean, Berastegiko udalbatzak errota berri bat eraikitzeko erabakia hartu zuen. Eraikin berri hau Berastegiko Miguel Igartza eta Elduaingo Petri Sorreguietak egin behar zuten . 
      Errota berri hau artoa, garia eta artatxikia igotzeko izango zen. Honela dio testuak: <<... por la nezesidad que havia de una molienda mas de las que havia en el molino de arrasoin que es de esta villa, aacordaron de obrar un molino mas abaxo de los que al presenta estan poniendo en el tal, una piedra para moler maiz y otras çerberas...>>.
      Beraz, garai honetan eraiki zuten Arrosiko beheko bueltan dagoen errota, Arrosiko errota txikia deitua.
      • 1843 urtean, Miguel Antonio Otamendiren Arrosiko errota txikian berrikuntza lanak egiteko hardura enkantean lortu zuen Leitza herriko Martin Jose Zabaletak 5 980 errealen truke.
      Gaur egun honela dago Arrosiko errota txikia:

      Zubia ia-ia erortzeko zorian


      Presaren aztarnak


      Errotan ez dago errotarririk


      Ezkerreko zuloan zegoen rodetea,
      eskuineko arkuaren azpitik, ura errekara joaten zen.



      Hemen egongo zen rodetea



      Arrosiko errota-berria

      1822 urtean, Berastegi eta Elduaingo udalbatzek zenbait auzokideri lursail bat saldu eta bertan errota bat eraikitzeko baimena eman zien 2020 errealen truke.


      Errota honi buruzko zenbait datu kronologikoki jarriak:
      • 1822 urtean, Berastegiko eta Elduaingo udalek 40 postura eta erdiko lursail bat saldu zioten Arrosi parajean errota eraikitzeko eskubidearekin 2 020 errealen truke. Agiri berean, Juan Domingo Iparraguirre eta beste zenbait bizilagunei saldu zien aipatutako lurra 2 340 errealen truke.
      • Arrosiko errota berriko akziodunak: 
        • Jose Simon Señorena (Toloitse)
        • Juan Antonio Iparraguirre 
        • Jose Antonio Saizar (Elutse)
        • Jose Antonio Muñagorri (Gorrine)
        • Juan Jose Saizar (Ariztun-Ugalde)
        • Jose Esnaola (Gaztañeriberria)
        • Manuel Arrue (Goinetse)
        • Jose Antonio Lizartza (Arria)
        • Miguel Juakin Elizalde (Danboliñene)
        • Martin Señorena (Toloitse)
        • Jose Simon Zuloaga (Juansantzene)
        • Pedro Ignazio Iparraguirre (Sabilla Handi)
      • 1829 urtean, Jose Simon Señorenak errota berriaren bere zatia gainerako 11 jabeei saldu zien 4200 errealen truke.
      • 1831 urtean, Manuel Otamendi, Jakas (Arrosi errotako jabea) errota berria eraikitzen ari ziren auzokideen aurka auzia jarri zuen, errota baimenik gabe eraikitzen ari zirelako.
      Kontuak kontu errota berria eraiki zuten.

      XX. mendeko 50. hamarkadako azken aldera, Juan Martin Garmendia izan zen azken errotaria 

      Honela dago Arrosiko Errota-berria gaur egun:


      Errota etxea


      Presa

      Antaferetako sarrera
      Antafera honetako paretak egiteko behar zeneko harriak, Larteko Arrobieta parajetik ekarri omen zituzten. Esaten dutenez, harri handi bat ekartzen egun oso-osoa pasa omen zuten behi parearekin. Ez zen txikia izango.

      Antafera hauen egitura eta hargintza lana zoragarriak dira!





      Errotaren eranskina

      1846 urtean, Berastegi eta Elduaingo udalbatzek, Bideraungo etxean bilduta, Arrosiko Errota-berriko jabeei errota ondoko lur sail bat saltzea erabaki zuten. 180 errealen truke saldu zien, bertan errotaren handitze lanak egiteko.

      Errota berriaren eranskin honek errota handiak utzitako urak hartzen zituen, bere errotarriak mugiarazteko.


      XIX. mendearen azken aldera, Udaleko jabegoko erregistroan datu hau azaltzen da:









      Honela ikusten da gaur egun:


      Errepide ondotik ikusita. Atzean dagoen etxe txuria Errota-berri da.


      Eranskinaren antaferak


      Errota, azpiko aldetik ikusita



      Arrateko errota zaharra



      Berastegiko planoan Arrate


      Errota hau oso zaharra da. Dokumentutako aipamenik zaharrena 1518 urtekoa da, Arrateko errota berria egiten ari zirela eta, Juan Martinez de Berastegi, Berastegiko jaunak, herriko kontzejuaren aurka agertzen da pleituan.
      • 1556 urtean, Berastegiko Domingo Maiztertegik Arrate errotan egin behar ziren zurgin lanak egin zituen 36.5 duketetan.
      • 1594 urtean, Francisco Laplazak Arrateko errotan konponketak egin ondoren, kontzejuarekin kontuak kitatu zituen.
      • 1649 urtean, Joanes Garaiar nagusiak udal errotak 154 duketetan hartu zituen enkantean.
      • 1650 urtean, Berastegiko udalbatzak errotako presa zurezkoak egin beharrean harrizkoak egiteko erabakia hartu zuen. Joanes Aierdi harginak egin zituen lan hauek.
      Honela dio dokumentu zati batek: <<...Y dixo que a su noticia avia benido como sus mercedes querian obrar la pressa del molino de arrate por lo mucho que ymportava los vezinos y moradores de esta villa para moler sus çeberas de trigo y mayz; y que para ello havian echo traer a Miguel de Landa y Bernardino de Gacano maestros carpinteros y por otra tambien desde Urnieta a maese Domingo de Altuna Oyarvide...>>
      • 1650 urtean, Arrateko errotan errotarri berria jartzeko asmoz, Arandiako Sagastiako parajetik zehar zihoazela, Berastegiko jaunttoak Garcia de Berastegik altoa eman zien eta pasoa galarazten saiatu zen. 
      Ikusten denez, beti sesiorako zegoen gure jauntto hori
      •  1690 urtean, Andoaingo Jeronimo Mendizabalek Arrate errotarentzat errotarri berri bat egin zuen, artatxikia (mijo) igotzeko.
      • 1693 urtean, Arrateko errotako antaferan Miguel Goienetxearen semea itota azaldu zen. Nonbait artatxikia igotzeko errotariaren zain zegoela antaferara igo, putzura erori eta ito egin zen gizarajoa.
      • 1710 urtean, sute batean errota erre egin zen. Berrikuntza lanak egiteko, kare biza eraman zuten.
      • 1741 urtean, Berrobiko Francisco Eceiza harginak errotako antaferan egindako lanak ikuskatu zituen. Ikusi ondoren ongi zeudela baieztatu zuen
      • 1756 urtean, Miguel Arrue harginak enkantean lortu zituen errotako hargin lanak.
      • 1758 urtean, Martin Iparraguirre eta Jose Esoinek Arrateko eta Elduako erroten ustiaketaren ardura enkantean lortu zuten 500 erreal eta errotarri berriak egitearen truke.
      • 1769 urtean, Juan Bauptista Artolak Arrate eta Arrosi erroten antaferak berritzeko behar adina kare bizia eramateko ardura hartu zuten 73 pesotan.
      • 1769 urtean, errotako antaferak konpontzeko, Juan Martin Garciarenak Plazaolako burniolatik Arrateko errotaraino behar adina uger (sarro) eraman zuen.
      Esan beharra dago, uger hau burnioletako sutegiko burni hautsa zela. Hau hondarra eta karearekin nahastu eta masa egiteko erabiltzen zuten. Masa hau urarekin kontaktuan egon ohi zireneko eraikinetan erabiltzen zen.
      •  1811 urtean, desamortizazioa dela medio,Tolosako Juan Bauptista Altamirak 36 mila errealeko eskaintza egin zion Berastegiko Udalari.
      • 1811 urtean,  Berastegiko Udalak Miguel Antonio Garciarenari eskaini zion Arrateko errota 46 249 errealen truke.
      Berastegiko Udala saltzeko beharretan aurkitzen zen frantziar soldaduen iraupenerako.
      • 1811ko maiatzaren 25 ean, Miguel Antonio Garciarenak Arrateko errota erosi zuen 36 000 errealetan. J.M. Muñagorri eskribaua izan zen testigu.
      • Berastegiko Miguel Antonio Garciarenak Tolosako Fernando Fernandezi Arrate errotaren erdia saltzen dio 36 000 errealen truke.
      Miguel Antonio honek denbora gutxian negozio ederra egin zuen.
      Arrateko errotaren historia Berastegiko jaunttoarekin hasi naiz eta jauntto horren ondorengoarekin bukatzeko hurrengo datua:
      •  1812ko urtarrilaren 14an, Berastegiko Jose Matheo Muñagorrik Arrate errotako zati bat saldu zion 1175 errealen truke Gasteizko Legarda markesari.
      • 1816 urtean, Santiago Iparraguirrek bere semea Juan Bauptistari Arrate errotaren zati bat saldu zion.
      • 1836 urtean, Arrate errotako jabeek eta Jose Ignacio de Landak akordio bat sinatu zuten. Errentaren epea 3 urtetarako zen:
        •  << Por cada un año haya de pagar dicho Landa a los dueños de dicho molino de Arrate, 60 fanegas de maíz bien gobernados los treinta primero de Marzo de cada año y otras treinta en el mes de Junio del mismo año, asi bien quince fanegas de trigo en cada un año pagaderos asi como hasta aqui en el mes de Octubre a principios de Noviembre tambien gobernados>>.
        • <<Tiene obligacion dicho Jose Ignacio de hacer las dos ruedas del molino principal de arriba durante un año a satisfaccion de los dueños o su comisionado sin que tengamos mas derecho que pagar cinco fanegas y diez celemines de trigo para en cuenta y gasto de las dichas ruedas>>.
        • <<Tendra obligacion de hacer en buenas harinas y tener bien las pesas y medidas para bien cumplir con la vecindad y demas gentes que congresan a dicho molino, bajo estas condiciones hemos conformado entre los dueños y el molinero Jose Ignacio de Landa y firmaron los que sabian y yo Juan Miguel de Gaztañondo>>.
      Martin Jose de Lizarza
      • 1839 urtean, Arrate errotaren jabeen izenean, Juan Martin Garciarena, Juan Miguel Gaztañondo eta Martin Jose Olaecheak errota errentan utzi zien 3 urtetarako Manuel Antonio Maizi. Errenta 60 anega gari eta 20 anega irin izan zen.
      • 3 urte geroago, Manuel Maizek baldintza hauetan errota berriz ere alokatu zuen: 60 anega arto eta 15 anega gari ematea errotaren jabeei.
      • 1861eko urtean, << Andres Zabala e Yturbe molinero de Arrate berria>> bezala agertzen da.
      Honela azaltzen da  XIX .mendeko Udaleko jabegoko erregistroan:




      XIX. mendean (ez dauka datarik), Arrateko errotek 60 akzio zeuzkaten, modu honetan banatuta:

      Sociedad del molino de Arrate son 60 acciones
      • Ualde cirujano ---15
      • Balleztena---------10
      • Arrase--------------16
      • Iruin------------------4
      • Sastiberria----------3
      • Yuza------------------1
      • Arvidea--------------1
      • Domingo-zurinea--1
      • Lizarraga------------1
      • Juansancenea-------1
      • Goyenechea---------1
      • Gracinea ------------1
      • Elaunde arriba----1/2
      • Ospindegui--------1/2
      • Maritonea-----------1
      • Mincholo------------1
      • Irazabal--------------1
      • Ansone---------------1

      Arrate errotako azken errotaria Faustino Jaka izan zen eta honen azkeneko errotaren maiztertza 1954ko ekainaren 30 arte izan zen.

      Arrateko errota zaharraren egoera gaur egun:


      Antaferak denak sasiak hartuta




      Errotaren ikuspegia


      Errotaren azpiko zuloa




      Arrateko errota handia


      Gaur egun egoera honetan dago errota:

      Arrate errotako zubia

      Errota honen presa gaur egun ez da ageri, hala ere, zentral elektrikoa baino goraxeago hasi, zentral elektrikoaren azpitik pasa eta kanalean behera iristen zen antaferetara ura.



      Errekaren kanalaren baztarreko
      erreten horretatik behera etortzen zen ura



      Egunetik egunera kanal zaharra desagertzen ari da.



      Errota handiaren antaferak


      Errotako sarrerako atea



      Ate zabala eta ederra!
      Errota zakua hautsi gabe aise pasatzeko modukoa


      Errota honek bi harrialdi zeuzkan, bat artoarentzat eta bestea gariarentzat.

      Hara hemen horietako bat:

      Errotarria goroldioak hartuta


      Errota barrutik ikusita



      Errotaren azpiko zuloa



      Olloko errotak



      Berastegiko planoan Olloko


      Errota hauek Mintxolo baserrikoek eraikitakoak dira.

      Errota hauei buruz aurkitutako datuak honako hauek dira:

      1843ko abuztuaren 7an Martin Jose Lizarza Ollokon bi errota eraikitzeko asmoa agertzen zion Berastegiko Udalari. Handik bost egunera, baiezkoa ematen zion Udalak.

      1866ko otsailaren 15eko dokumentu batek honako hau dio: <<...Edificaron dos pequeños molinos harineros en el punto de Olloco en 1843, y en 1865 han edificado otra casa pegante a uno de los molinos...>>.

      XIX. mendearen azken aldera, Udaleko jabegoko erregistroan datu hau azaltzen da:



      XX. mendean errota hauek ez zuten lan handirik egin, errota bateko antaferetako harriak Kakone etxea berreraikitzeko eraman baitzituzten 30. hamarkada inguruan. Gerora, beste errotako eraikinean zentral elektrikoa jarri zuten, Mintxolo baserria argiztatzeko. Urte batzuen buruan, Jose Mari Gaztañagak otarrak eta kartolak egiteko lantegia bertan jarri zuen. Uztai gaiak eta zumitzak beratzeko antaferetako putzuak erabiltzen zituen.

      Gaur egun, borda baten erabilera dauka Ollokoko etxeak.


      Hurrengo argazkietan Ollokoko etxea eta erroten ingurua ikusten da:



      1- Errota
      2- Beste errota
      3 Olloko etxea












      Beste errota, atzean etxea.


      Argindarra ekoizteko erabiltzen zeneko turbina xaharra

      Jose Mari Gaztañagak otarrentzako uztaiak egiteko erabili zuen etxea. Bertan, gaur egun belar pardoak daude.




      Ikusten den bezala, errota hauen egoera egunetik egunera okerragoa da. Beraien zainketaren ardura guztiona izan beharko luke, ea lortzen dugun denon artean!


      Azkenik aipatzekoa da, herriko errota hauez gain Leitzarango burniola bakoitzak (Plazaola, Mustar, Ameraun, Berinas, Ollokiegi eta Inturia)  bere errota zeukatela martxan egon ziren garaian.



      Iraldeko errota

      $
      0
      0


      Aipamen historikoak

      Historian zehar Iraldeko errotaren bi aipamen garrantzitsu azaltzen dira:

      • 1518ko urtean hasita, Iralde errotako jabeak, Juan Martinez de Berasteguik, pleitu bat izan zuen Berastegiko udalarekin.
      • 1544 VIII- 27an Berastegiko jaunttoak bere ondasunen maiorazkoa eratu zuenean, errota hau ere sartu zuen  bere ondasunen sailean. Honela dio testuak << Yten mas, los molinos de Yeralde e Arrosi, que son en la dha. tierra de Verastegui, con sus hazequias e presas e con sus sitios e paradas con todo lo a los dichos molinos anexo e pertenesçiente, ( ) conforme a una carta executoria de Sus Magestades que la dha. casa y solar de Verastegui tiene sobre y en razon e favor de los dichos molinos de Yeralde e Arrosi.>>.
      Izenari dagokionez, hainbat testu ezberdinetan Yralde, Yeralde, Herrialde... izenekin azaltzen da errota hau.

      Auzi baten historia.

      1518ko ekainean, Berastegiko unibertsitateko kontzejua, errota berri bat eraikitzen hasi zen Arrate erreka ondoan. Honela dio dokumentuak << un dia del mes de junio del mismo año (...) començaron de hazer Edificar una obra e labor nueba de molinos e para molino en el arroio de agua llamada arrate >>.
      Eraikuntza berri hau egiten hiru zurgin agertzen dira: myn Sagastiverri, min ulaçia eta Juan de gorostiçu.

      Berastegiko jaunttoa Juan Martinez de Berastegui Iralde errotako jabea, eraikuntza berriaren kontra agertu zen. Bere errota pixka bat beherago zegoenez, urik gabe geldituko zen; hortaz, jaunttoaren errotak kalte handiak jasango zituen, alerik igo gabe, makilarik edo errentarik ez zuen kobratuko.






      ...agua de Arrate junto un poco mas avaxo de la dha obra y lavor nueba ...


      Gauzak horrela, Berastegiko jaunttoak Gipuzkoako korrejidoreari bere arrazoiak aurkeztu zizkion Arrateko errotaren eraikuntza berria botatzeko eskatuz; honela dio testuak: <<...deshiziesen, e que hiziesen demoler, derrivar e desazer a sus propias espensas...>>. Arrateko errota berriak Iraldeko errotari ura moztu egiten zion, izan ere, errota honen presa Arrateko errotaren presa baino beherago baitzegoen. Bestalde, Arrateko errotaren estoldatik ateratzen ziren ur soberakinak ezin zituen Iraldeko errotaren presara bideratu, tartean herri bidea zegoelako.


      Arrazoiak azaltzen diren testu zatia:





      Arrate errekako errota berriak Iraldeko errotari sortu zizkion arazoei irtenbidea emateko, Juan Martinez Çaraçola Berastegiko prokuradore sindikoa, Jauliko jauna bertan zela eta herriko auzokide zein hainbat biztanle (vecinos y moradores), obra berria ikuskatu zuten.




      1518-XI-12an Pedro Nava korrejidoreak, obra berria ikuskatu ondoren, Tolosan eman zuen epaia. Juan Martinez Iraldeko errotako jabeari eman zion arrazoia eta Arrate errekan egiten ari ziren eraikuntza berria botatzeko agindu zuen.

      Prokuradorearen erabaki honekin Berastegiko udala ez zegoen ados, horregatik Valladolid-eko Kantzelaritzan helegite bat sartu zuen. Pleituko alderdi bakoitzak bere arrazoiak aurkeztu zituen.

      Berastegiko udalaren arrazoiak:

      • Arrate parajean lehen ere errota zaharrago bat bazela garai batean.
      • Arrateko errota berriak erabilitako ur soberakin gehiago uzten zuela Iraldeko errotak hartzeko.
      • ...
      Juan Martinez de Berasteguiren arrazoiak:

      • Lehen errota zaharragorik egon bazen ere, ez zegoen frogatuta
      • Tolosako auzian erabilitako arrazoiak ere erabili zituen:
        • Iraldeko errotari traba egiten zion herri bideak urak hartzeko garaian
        • ...
      Alderdi bakoitzaren arrazoiak aztertu ondoren, 1543 urtean epaia etorri zen. Arrazoia Jaunttoari eman zioten, udalari kalte ordaina ordaintzera zigortuz (300 duketa eta 150 anega gari) eta Arrateko errotaren obra berria botatzeko agindua luzatu zuen.


      Valladoliden emandako epaia

      Hala eta guztiz ere, epaia eman ondoren badirudi arazoak aurrera jarraitu zuela. Ondorengo testuan ikus daitekeenez, data berri bat dago dokumentuari itsatsita.


      Valladolid a veynte e ocho dias del mes novienbre del
      año pasado de mill e q (?) (52 ?)



      Beste testu batean, datu interesgarri bat dakar gai honen inguruan. Valladoliden, 1544ko abenduaren 12an Gaspar Ruiz eskribauaren aurrean Juan Martinez de Berastegui, Berastegiko Jaunak, zin egin zuen Iraldeko errotaren jabetza Berastegiko Udalarekin erdi bana zeukatela: << el molino de Iralde, e la rrenta del es la mitad deste que declara ela otra mitad de la dha unibersidad de berastegui>>.

      Hurrengo dokumentu txatalean azaltzen da azpimarratuta:




      Dokumentua honela dago bukatuta:


      Villa de Valladolid a veynte dias del mes de henero de myll e quiºs E quarenta zinco años

      Liskar honek ez dakit ze amaiera izango zuen, baina handik urte batzuetara, 1556ko urtean Martin Mayztertegui zurginak errotako presa lanak enkantean hartu zituen

      Errota hauen kokapena

      Gaur egun Arrate errekan bi errota zahar daude, hala eta guztiz ere non zegoen Iralde errota? Kokapen ziurrik ezin daiteke esan, arrastorik ez delako gelditu. Hala ere, lehen aipatutako dokumentuak aipatzen duen arabera  Iralde errota Arrate errotatik << ... un poco mas avaxo de la obra nueba ...>> dio  eta erdian herri bide bat.

      Arrate erreka inguruan errotarekin zerikusi duen toki-izenik (errotazar, errotaburu ...) aurkitzen dudan ibili naiz baina ez dut gisa horretako izenik aurkitu. Bestalde, Igeralde izeneko baserriaren aztarnak errekatik urruti daudela iruditzen zait, Iralde deitutako errota zahar hura han zegoela kokatuta pentsatzeko.

      Honez bestez, nire ustez, gaur egun Arrateko errotak dauden tokitik eta Arbide etxera bitarteko gunean  egon beharko zuela Iralde errota.


      Hurrengo argazkian Arrate errekako parajea goitik ikusita:



      1- Arrateko errotaren kokapena gaur egun


      Puntu gorrian Arrate errota gaur egun.
      Inguru honetan ote zegoan Iraldeko errota ?, auskalo.







      Elduaingo errotak

      $
      0
      0

      Errotazarreko errotarria gaur egun


      Aspaldiko datu batzuk:

      1509ko urtean Berastegiko hiru zurgin, (Juan de Gorostiçu, Juan de Everdin eta Joan de Yrigaray) Elduain herriko kontsejuak aginduta errota bat "berritzen" ari zirela eta Berastegiko kontsejua herri ordezkari bezala eta Juan Martinez de Berastegik (Berastegiko oinetxe eta jauregiko jabea) partikular bezala salaketa bat luzatu zuten Gipuzkoako korrejidorearen aurrean.

      Auzi honetan alde bakoitzak bere arrazoiak aurkezten ditu. Berastegiko ordezkariak lehen aipatutako errota (berri) harek kalte handiak eragingo zizkiola arrazoitzen zuten. Lurren jabetzari dagokionez, titulu eta erabilpena amankomunean zeukatela bi herriek; bestalde, Elduaingo ordezkariek egiten ari zireneko errotako eraikuntza ez zela berria argudiatzen zuten, izan ere, toki hartan lehendik ere bazela errota zahar bat eta orduko lanak zimenduak eta errotari hobekuntzak egiten ari zirela.

      Tokia

      Tokiari dagokionez, dokumentuek ematen dituzten datuekin, ez da erraza errotaren tokia zehaztea. Honela dio dokumentuak:


       <<... Junto con el aRoyo que pasa por la tierra e huniversidad dlduayen donde juan de everdin e juan de gorostiçu e juan de yrigaray carpenteros vezinos dla huniversidad d verastegiui labravan en una casa nueba que se fizia para molino a seys dias dl mes d março e año dl nacimiento de nro. salvador (jesucristo) d myll quinientos e nuebe Años...>>.

      Tokiarekin jarraituz, dokumentuaren beste pasarte batean honela dio:"...un molino nro - lugar llamado (vusa/ usa/ usan?)...". Datu honek gutxi argitzen du non egon zitekeen errota hura, izan ere, gaur egun ez baitago honelako toki izenik Elduañen. Hala ere, aipatuko nuke Asun deituriko erreka badagoela Elduañen. Datu bezala, beste dokumentuetan azaltzen da errotatik "a tiro de vallesta" iturri bat dagoela.



      Kontuak kontu errotaren auzian Gipuzkoako korrejidoreak Elduaingo herritarrei eman zien arrazoia. Orduan berastegiko udal agintariek eta Jauliko jaunak auzia Valladolideko kantzelaritzara eman zuten. Gai hau prestatzeko berastegiarrak Arandiako tokian egin zuten batzarra auziaz hitz egiteko.

      Hara hemen Arandian bildu zireneko berastegiarren zerrenda:

      Johan de Sastruayn alcalde e Domingo de Areyztun jurado e Juan Iniguez de Eberdin e Juan de Ovineta e Martin Peres de Esoyn e Juanto de Arriaga e Juan de Gorostiçu e Iñigo de Gorostiçu hijo de Santuru e Mychel castellano e Rodrigo de Gorostiçu e Juangoxe de Inça e Juan de Eldua e Domingo de Gorostiçu e Martin de Sastruayn e Juan de Sagastiberri e Martin de Urdinarrayn capero e Domingo de Inça e Juan de Urdinarrayn e Perucho de Aldaoz e Martin de Sagastiberri e Juanto de Eldua e Iñigo de Bulaçia e Iñigo de Sagastiberri e Martin de Arguisogorro e Domingo de Çarty e Machin de Ezpeleta e Iñigo de Leyçarraga e Juan de Eldua fundidor e Juanto de Eldua e Iñigo de Goyenechea e Martiqo de Yraçaçabal e Juan de Eldua e Juan Çuri de Areyztun e Michelo de Urdynarrayn e Domingo de Areyztun e Perucho de Echeberria e Michel Orexa e Juan de Arrue e Machyn de Ovineta e Martiqo de Eulalde e Juan de Yraçaçabal dicho bachiller e Juan de Yraçaçabal çapatero e Martixa de Yrygaray e Martin de Beaca e Garçia de Yrygaray e Sant Juan de Ibarrondo.

      Elduaingo herrian ere berastegiarren helegiteari aurre egiteko beraien ohiko lekuan batzartu eta hitz egin zuten. Beste dokumentu batzuen arabera eliz zimitorioan batzartzeko ohitura zeukaten, hau dela medio, nahiz eta txosten honetan ez aipatu, pentsa dezakegu toki honetan batzartuko zirela.

      Hara hemen Elduaingo zerrenda:

      Martin de Çamora alcalde e Sebastian de Sarove jurado e Martin --- e Martin Ruyz de Çufriatriaga e Miguel de Alsua e Johan de Verroeta e Martincho de Helusa e Juan de Sorreguieta e Juan de Veengoechea e Juan Ruyz de Verroeta e Sant Juan de Goya capero e Juan de Astrachu e Juan de Çamora e morron de Sarove e Juan de Verroeta e Martin de Çamora e Perucho de Çamora e Martin Miguel de Sorreguieta e Juan de Elusa e Choana de Recalde e Rodrigo de Yriarte.


      Valladolideko kantzelaritzan emandako epaia elduaindarren alde izan zen.

      Dokumetuan zehar honelako bitxikeriak ikus daitezke:


      ...dicho arozgays carpenteros y obreros...

      Zigilu hau ere agertzen da paperetan. 


      Eskribau honek ez zeukan nolanahiko sinadura!



      Egin zituzten gastuei begiratu bat eman nahi duenarentzat


      Errotazar ( Sales errekan )

      1578ko maiatzak 11an errotako berrikuntzak egiteko enkantean edo almonedan hartu zuen Joanes de Iturregui berastegiarrak. Enkantean hartutako kontratuan zehazten dira egin beharreko lanak. Elduaingo udala ordezkatuz Joanot de Berroetak sinatu zuen.

      Egin beharreko lanen artean presa, ubide eta antaferak egiteko garaian ondo banetutako haraitzak beharko dute izan beste zehaztapen batzuekin batera.

      Hor ikusi daitekenez zurezko gaiak erabiltzen zituzten eraikitzeko.

      Orain dela gutxi Burdina Taldekoak garbituta eta txukunduta uzti dute Sales errekako errota zahar hau. Bitxikeria bezala, antaferatik urak bi ateera gune ditu.

      Hara hemen irudiak:

      Uren ateera guneko bi arku


      Antaferak 



      Harri silarekin egindako pareta dauka antaferak


      Errota hau aspaldi xamar geldituta izan behar du, izan ere, herriko zaharrenak ere ez baitira oroitzen errota hau martxan egona.Adineko gizon batek esan zidanez, errota hau gosari baten truke saldu omen zuten.



      Ubaneko errota

      Ubaneko etxea aspaldikoa da, hala ere, 1890-ko urtean, etxe zaharra bota eta ondoan etxea eta errota berria eraiki zuten. Argazkian ikus daitekeen bezala, errota honetan ere antaferatik urak bi irtenbide dauzka:
      Errota honen instalazioak ongi daude eta tarteka martxan jartzen dute.


      Ubaneko kanala, errota eta etxea goitik ikusita


      Viewing all 39 articles
      Browse latest View live